خداحافظ پروفسور

فرانک لمپارد به این دلیل در وستهم به جونیور معروف شد که او را فرانک لمپارد فرزند فرانک لمپارد معرفی می‌کردند و این آزارش می‌داد؛ به همین دلیل پسوند جونیور را به نام خود اضافه کرد. با آن که در 17 سالگی از وستهم شروع کرد و بعد به صورت قرضی به سوانسی رفت؛ اما روزهای باشکوه زندگی او در تیمی دیگر از شهر لندن یعنی چلسی گذشت. از سال 2001 یعنی وقتی 23 ساله بود تا سال 2014. این انتقال برای چلسی 11 میلیون پوند آب خورد. او در 649 بازی 221 گل برای چلسی زد تا نشان دهد ارزش این سرمایه‌گذاری را داشت. این تعداد گل برای یک هافبک، فوق‌العاده بود. وقتی که لمپارد پا به استمفورد بریج گذاشت، شاید قهرمانی در جام حذفی هم برای هواداران چلسی یک آرزوی بزرگ و حتی یک رویای محال بود، اما در سال‌های طلایی آبی‌های لندن، هرچه جام بود توسط او و یارانش درو شد: 13 جام در 13 سال. روزهای باشکوه لمپارد که گذشت، او راهی منچسترسیتی شد. با تصمیم ژوزه مورینیو، با او همان قدر بی‌مهری کردند که در روزهای اوجش در تیم ملی انگلیس به او بی‌اعتنایی شد. او با پیراهن سیتی به چلسی گل زد اما شادی نکرد تا به هواداران بگوید هنوز خود را به این تیم متعهد می‌داند. فرانک بعد از یک فصل راهی لیگ حرفه‌ای آمریکا شد و بعد از دو فصل حضور در نیویورک‌سیتی فوتبال را کنار گذاشت. او روزی که تصمیم گرفت از فوتبال کناره‌گیری کند، از سوانسی پیشنهاد بازی داشت؛ اما او تصمیمش را برای خداحافظی با دنیای فوتبالیست‌ها گرفته بود. فوتبال را در 2 فوریه 2017 کنار گذاشت. خداحافظی‌اش با یک نامه سرگشاده شیک و زیبا اعلام شد؛ نامه‌ای که به زیبایی و لطافت هنر جادویی‌اش درون مستطیل سبز بود. نامه‌ای که سه پاراگراف اصلی داشت و نام چلسی برای اولین بار در پاراگراف سوم بیان شد!

جان تری درباره او گفت: «او یک جنتلمن در داخل و خارج زمین، یک رهبر درون رختکن تیم، یک پدر خوب برای دو دخترش و البته بهترین بازیکن تاریخ باشگاه چلسی بود.»