یک گزارش نه چندان تازه!

دیگر فیلم‌هایی هم که در این سال‌ها تولید شده عمدتا سفارشی و تاریخ مصرف گذشته بوده که یک گزارش واقعی نمونه کاملی از این‌گونه فیلم هاست.

یک گزارش واقعی به کارگردانی داریوش فرهنگ و تهیه‌کنندگی منوچهر شاهسواری از آن دسته فیلم‌هایی است که با گذشت پنج سال از زمان تولید وارد چرخه توزیع نمایش خانگی شده و به شکلی واضح تاریخ مصرف گذشته است و البته شباهت‌های عجیبی با فیلم روز بر می‌آید به کارگردانی بیژن میرباقری و تهیه‌کنندگی سعید شاهسواری دارد‌. بازی داریوش فرهنگ در نقش یک ساواکی قدیمی و فراری که در یک روستای اطراف تهران پنهان شده و زنبور‌داری می‌کند، موضوع و تیم تولید هر دو فیلم بشدت به یکدیگر شباهت دارد!

یک گزارش واقعی در همان ایده اولیه خود اشکال اساسی و جدی دارد.اهمیت انقلابی جوان با بازی کورش سلیمانی در تمام فیلم نامشخص می‌ماند و گم شدن علیرضا به خاطر برادرش و ربوده شدن او توسط آصف هم مبهم است. این اشکال در طول قصه باعث می‌شود بیننده در گام اول با جهان اثر همراه نشود‌. جهانی که نکته تازه‌ای برای ارائه ندارد و باوجود این که از چهره‌های حرفه‌ای در گروه بازیگران خود استفاده می‌کند بشدت معمولی است. این معمولی بودن نه در بازی‌ها که در شخصیت‌پردازی اتفاق افتاده است. کامبیز دیرباز، گلاره عباسی و حتی داریوش فرهنگ چیزی فراتر از فیلم‌های قبلی خود ندارند و حتی جمشید مشایخی هم در این فیلم کاری جز شعر خواندن و گفتن دیالوگ‌های شعاری ندارد.

یک گزارش واقعی می‌تواند نمونه خوبی برای کالبد‌شکافی سینمای انقلاب و چرایی ساخته شدن فیلم‌هایی باشد که نمی‌توانند ابعاد این رخداد بزرگ را به تصویر بکشند‌. آثاری که در ظاهر از تمام امکانات حرفه‌ای و ظرفیت‌های سینمای ایران استفاده می‌کنند، اما به دلیل نبود یک استراتژی و هدفگذاری مشخص در میان سفارش‌دهندگان بیشتر به فیلم‌های پلیسی و جنایی درجه دو شباهت پیدا می‌کنند تا فیلمی درباره بزرگ‌ترین انقلاب مردمی قرن 20.

علی‌تقی هاشمی