دهه شصتی های سینما؛ جسور و معتدل

آنها از موضوعاتی حرف می زنند که آدمهای مختلف این نسل با آنها سردرگریبان بوده است. به ویژه فیلمسازان این نسل که خود فیلمنامه کارهایشان را می نویسند، بیشتر به معضلات جدید می پردازند و کاملا به روز هستند.

هوشمندی بیشتر سینماگران دهه شصتی هم این است که پرداختن به مشکلات و مسائل نسل خود را در قالبی هنرمندانه انجام می دهند تا اثر دچار ممیزی نشود و مورداعتراض قرار نگیرد.

اتفاقا آنها با شناخت درست، مسائلی را در فیلمها مطرح می کنند که برخی فیلمسازان نسل‌های قبل صرفا برای فروش از آنها بهره می برد. اما همین مسائل در آثار کارگردانان جوان و متولدان دهه 60 برای طرح موضوع و چاره اندیشی عنوان می شود.

یکی دیگر از ویژگی های بسیاری از سینماگران دهه شصتی، جسارت است. آنها جسارتشان برای طرح مسائل مختلف را با نگاهی متفاوت ترکیب می کنند و به عبارت بهتر فرزند زمانه خود هستند.

بااینکه به نسل جوان کارگردان، سفارشهای زیادی برای کار می شود، اما آنها آنقدر جسارت و شناخت دارند که حتی حین انجام سفارش، خودشان و نسلشان را هم در آثار نمایشی لحاظ کنند و نسبت به مشکلات آنها بی تفاوت نباشند.

دهه شصتی های سینما، ویژگی مثبت دیگری هم دارند که آن هم دوری از افراط و تفریط است. این درحالی است که در نسل‌های قبلی این مساله زیاد به چشم می آمد که یا در برابر برخی مسائل وا می دادند و یا خیلی جذب آن می شدند و رادیکالی برخورد می کردند. اما بچه های دهه 60 سینما شرایط بهتری در رفتار و آثارشان دارند و معتدل تر هستند.

در کل معتقدم فیلمسازان باید سعی کنند در سینما و آثارشان دنبال کشف حقیقت باشند و فرم و روایت خوبی برای کارهایشان انتخاب کنند.

بازیگران و دیگر سینماگران هم باید کارشان را به بهترین شکل ارائه دهند. این موضوع باید در همه نسل‌ها وجود داشته باشد؛ حالا باتوجه به ویژگی هایی که از دهه شصتی ها برشمردم، این وظیفه برجسته تر است.

علی ملاقلی پور - نویسنده و کارگردان سینما