باید نگران 2020 باشیم

در رشته‌هایی مثل شمشیربازی و تیراندازی بانوان هم نتایج ورزشکاران کشورمان قابل ستایش بود، اما در این میان نکته‌ای هست که نباید از آن غافل شد؛ ورزشکارانی که در المپیک ریو تا به اینجا خوش درخشیده‌اند اکثرا در المپیک قبلی هم حضور داشتند و سنین پایان دوران قهرمانی را سپری می‌کنند.

نفراتی مثل حمید سوریان، احسان حدادی، بهداد سلیمی، سعید عبدولی، امید نوروزی، قاسم رضایی، سهراب مرادی و خیلی‌های دیگر شاید دیگر فرصتی برای حضور در المپیک نداشته باشند.

به همین خاطر من دلسوزانه از مسئولان ورزش کشور می‌خواهم با درس گرفتن از گذشته، آینده بهتری را برای ورزش رقم بزنند.

ورزش ایران در المپیک 2000 سیدنی با کسب سه‌مدال طلا عملکرد درخشانی داشت و در المپیک 2004 آتن، با درخشش همان قهرمانان موفق به کسب د و مدال طلا شدیم. اما با کنار رفتن آن نسل طلایی، ورزش ایران هم در المپیک 2008 پکن با یک خلع بزرگ مواجه شد و نتوانست نتیجه قابل‌قبولی به‌دست بیاورد.

حالا یک بار دیگر تاریخ در حال تکرار است. کاروان ورزشی کشورمان در المپیک 2012 لندن با 4 طلا بهترین نتیجه را رقم زد و اکثر همان قهرمانان امسال هم در المپیک ریو حضور دارند.

شاید با آغاز رقابت‌های کشتی آزاد و تکواندو، نتیجه‌ای در المپیک ریو برای کاروان ورزشی کشورمان به دست بیاید که مسئولان ورزش به آن ببالند، اما از همین الان باید نگران المپیک 2020 بود. چون چهار سال بعد در وزنه‌برداری و کشتی که شانس‌های اصلی ما برای کسب مدال هستند دیگر از بسیاری از ملی‌پوشان فعلی این رشته‌ها خبری نخواهد بود.

در مجموع من به عملکرد کاروان ورزشی کشورمان تا اینجای رقابت‌های المپیک نمره قبولی می‌دهم و حتی آن را فراتر از سطح ورزش ایران می‌دانم، اما 4 سال بعد نمی‌توانیم روی بسیاری از این قهرمانان حساب کنیم، چراکه این نسل یکی دو سال آخر عمر قهرمانی‌اش را سپری می‌کند.

پس از الان به جای خوابیدن در باد موفقیت ورزشکاران، باید به فکر المپیک 2020 توکیو بود و طوری برنامه‌ریزی کرد که برای قهرمانان امروز ورزش ایران جانشینانی شایسته تربیت شود.

کوروش باقری - سرمربی پیشین تیم ملی وزنه‌برداری