نیکوکاران زن اعدامی را نجات دادند

رسیدگی به این پرونده از 11 اسفند سال گذشته و همزمان با کشف جسدی سوخته در بزرگراه تهران ـ قم آغاز شد. با بررسی پرونده افراد ناپدید شده، ماموران توانستند هویت مقتول به نام حامد را شناسایی کنند. ماموران با بررسی تماس‌های حامد به زنی به نام مرضیه رسیدند و او به عنوان مظنون دستگیر شد. زن 33 ساله در جریان تحقیقات منکر هرگونه اطلاعی از قتل این مرد شد و گفت: همراه شوهرم برای خرید لباس به‌صورت عمده به مغازه حامد می‌رفتیم. چند روز قبل قرار بود چند قاب‌عکس‌ به او بفروشیم که او به مقابل خانه‌مان نیامد.

یک‌سال‌ونیم ‌بعد با توجه به این که عاملان قتل شناسایی نشدند، اولیای‌دم درخواست کردند از بیت‌المال دیه دریافت کنند. این درخواست توسط شعبه 1144 دادگاه عمومی تهران مورد قبول قرار گرفت. در حالی که پرونده در مرحله پرداخت دیه بود، مرضیه، راز قتل را فاش کرد و گفت: می‌خواهم برای رهایی از عذاب وجدان واقعیت را بگویم.

این زن سپس در شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه قرار گرفت و درباره روز قتل گفت: مقتول مغازه عمده فروشی داشت و من از او لباس می‌گرفتم و می‌فروختم. صبح روز حادثه او برای بردن حدود 50 قاب عکس به خانه مان آمد. وقتی وارد خانه شدیم متوجه شدم احمد قصد آزار و اذیت مرا دارد به همین خاطر از او خواستم اجازه دهد چشمانش را ببندم تا خواسته‌اش را قبول کنم او هم پذیرفت. با روسری چشمانش را بستم و با کاردی که از آشپزخانه برداشته بودم دو ضربه به بدنش زدم. بعد از قتل به شوهرم گفتم این کار را کردم، گفت بازهم توهم زده‌ای چون شیشه می‌کشیدم خیلی دچار توهم می‌شدم. او گفت با یکی از دوستانش به نام اسد تماس بگیرم. من هم اسد را خبر کردم، با اسد جسد را بیرون بردیم و آتش زدیم. اسد چند ماه بعد از این جنایت در یک تصادف جان باخت. پس از جلسه دادگاه قضات مرضیه را به قصاص محکوم کردند که حکم مجازاتش در دیوان عالی کشور تائید شد.

یک هفته قبل از اجرای حکم قصاص، با کمک خیرین و پرداخت دیه 150 میلیونی، اولیای دم حاضر به گذشت شده و قاتل پدرشان را بخشیدند.

با گذشت اولیای دم، مرضیه دیروز از جنبه عمومی جرم در شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه قرار گرفت. در این جلسه او با قبول اتهامش گفت: بعد از این که به قتل اعتراف کردم، همسرم مرا طلاق داد. من پولی برای پرداخت دیه ندارم و اگر کمک خیرین نبود شاید تا الان مرده بودم. بعد از آزادی می‌خواهم به بهزیستی بروم و آنجا کار کنم. از قضات دادگاه درخواست بخشش دارم.

قضات پس از شنیدن حرف‌های این زن حکم دادند او بزودی آزاد شود.

امیرعلی حقیقت طلب