رمضانیه در لارستان

عطری که وقتی می‌پیچد و به مشام همسایه‌ها می‌رسد باید به اصطلاح لاری‌ها بو وَ بو کرد و پشت‌بام به پشت‌بام گرداند تا همسایه‌ها هم در آن سهیم شوند. گاهی این رسم مردم لارستان با مشارکت همسایه‌ها در پخت نان محلی شکل دیگری می‌گیرد و زنان همسایه را دورهم جمع می‌کند تا این روزها سفره‌ها خالی از نان و شیرینی محلی نباشد.

نان‌های محلی سفره‌های افطار و سحر در لارستان تنوع زیادی دارد: بالاتووه، گَپُک، رِگاگ، جَرادَک، تَپ‌تَپی، لیتَک، فَلَزی، نی‌نَنی، تفتون، بتنور و شُل‌شُلو، نان‌هایی که وجه مشترک بیشتر آنها مربای مخصوص لارستان به کار رفته در آن با نام مَهیاوه است که عطر و طعم خاصی به هر نان می‌دهد.

پخت انواع حلوای محلی ازجمله حلوای مسقطی لاری، حلوای مقراضی، حلوای یغدر، حلوای نبات، پفکو، حلوای تَرَک و رنگینک هم در ماه مبارک بخصوص شب عید سعید فطر مرسوم است.

آب و هوای گرم و خشک لارستان موجب شده است عرقیات، شربت آبلیمو و فالوده مخصوص لاری در بیشتر سفره‌های افطاری مردم این دیار دیده شود؛ نوشیدنی‌هایی که به اعتقاد قدیمی‌های لارستان قوتی است برای روزه‌داری.

از دیگر آداب این ماه، تحفه رمضانیه است که خانواده‌های تازه داماد و عروس‌ها در لارستان حلوای محلی، شیرینی و ‌غذایی را تهیه می‌کنند و به عنوان افطاری رمضانیه برای خانه نوعروس و داماد تحفه می‌برند.

در رمضان‌های تابستانه لارستان محل اقامه نمازهای جماعت و برپایی سفره‌های سحر و افطار در پشت‌بام‌هاست و تاکید‌های فراوان دین مبین اسلام مبنی بر افطاری دادن هم موجب شده است مردم لارستان خوان افطارشان بدون مهمان نباشد. سنت افطاری دادن به یاد اموات در شب‌های جمعه با توزیع نان‌های محلی در مساجد پررنگ‌تر می‌شود. حال و هوای رمضان در لارستان به گونه‌ای است که این ایام حتی شهروندان مقیم کشورهای حاشیه خلیج فارس را هم به دیارشان می‌کشد و رمضان فصل دید و بازدیدهای این گونه است. دیگر آداب و رسوم رمضانی در لارستان ازجمله گلریزان برای پرداخت قرض و بدهی گرفتاران، خواندن یک جزء قرآن در مساجد، برپایی مراسم‌های احیا و شب زنده‌داری‌های شبانه در مساجد و هدیه دادن به کودکانی که برای اولین بار موفق به روزه‌داری شده‌اند هم با آداب و رسوم مردم سایر شهرهای کشور مشترک است.

احمدعلی احمدپور - جام‌جم فارس