اشک و لبخند روز آخر لیگ

به عبدالله ویسی و تیمش باید احترام گذاشت. ویسی در شرایطی قهرمان شد که تا لحظه‌های آخر فصل، دو رقیب قدرتمند و جدی به نام استقلال و پرسپولیس تهران برای قهرمانی می‌جنگیدند. با تمام احترامی که برای هواداران پرشمار استقلال و پرسپولیس تهران قائلیم، اما باید به استقلال خوزستان احترام بگذاریم. این تیم شاید تا هفته‌های پایانی تماشاگر نداشت، اما در روزهای بحرانی فصل نلغزید تا سرانجام مزد خود را با قهرمانی بگیرد.

2ـ ملوان در کنار راه‌آهن و استقلال اهواز راهی لیگ دسته اول شد. این تیم قدیمی ایران از ابتدای فصل درگیر مشکلات مالی فراوان بود. آن‌قدر بی‌پول بود که نمی‌توانست حتی حق خود را بگیرد. سربازی که به این تیم معرفی شده بود را بردند تا دست ملوان خالی بماند. شاید مهدی شریفی می‌توانست ملوان را نجات دهد. شهر غمزده انزلی و استان غمزده گیلان مهم هست یا نیست؟ پاسخ این سوال را باید افرادی بدهند که این تیم را ضعیف کردند و سرباز این تیم را به تیمی دیگر دادند تا تیم ریشه‌دار فوتبال ما و مردم انزلی به لیگ یک فکر کنند.

3ـ روز پایانی لیگ برتر پر بود از اشک‌ها و لبخندها. جدا از تیم‌های سقوط کرده که گریستند و تیم قهرمان که قهقهه شادی سر داد، اشک و لبخند تیم‌های دیگر را هم دیدیم. پرسپولیسی‌ها که از انتهای جدول تا یک‌قدمی قهرمانی رسیده بودند؛ به جام نرسیدند تا اشک بریزند، استقلال در پایان فصلی پرفراز و فرود، مساوی کرد و سوم ماند تا به هزار و یک دلیل بخندد، سیاه‌جامگان برای بقا، برد 2 بر صفر می‌خواست و به همان رسید تا به اندازه استقلال خوزستان شادی کند و.....

علی جوادی

دبیر گروه ورزش