المپیک یک رویا نیست

ولاسکو، کواچ و لوزانو. کار کدام‌یک دشوارتر و منطقی‌تر بود؟

ولاسکو کل سیستم والیبال ایران را تغییر داد، بنابراین کار کردن با او بسیار دشوار‌تر بود. کار ملی‌پوشان الان هم سخت است، چون یکسری بازیکنان ما، هم از نظر فکری آسیب‌دیده و هم از نظر بدنی مصدوم شده‌اند. دوران کواچ را نادیده بگیریم چرا که تمرینات بسیار آسان‌تری داشت. من به شخصه کواچ را خیلی دوست داشتم؛ مردی بود که قلبی بزرگ و مهربان داشت، اما نمی‌توانست در تیم ملی تاثیر مهمی داشته باشد.

بلایی که بر سر تیم ملی آمد،مسئولیتش بر عهده کواچ بود؟

ما با کواچ بهترین نتایج تاریخ را گرفتیم؛ چهارم جهان شدیم، چهارم لیگ جهانی شدیم و عنوان قهرمانی آسیا را به دست آوردیم، اما متاسفانه کم‌کم اقتدار و اعتماد این مربی نزد بازیکنان بسیار کم شده بود.

تحمل سختی‌ها و دشواری‌ها برای شما بازیکنان یک وظیفه است یا رسالت؟

بازی در تیم ملی ما از نظر مادی هیچ چیز ندارد و در واقع رایگان بازی می‌کنیم، اما وظیفه‌ای ملی در قبال مردم و مملکت داریم و به همین دلیل با جان و دل تمرین می‌کنیم.

شما که در پست خودتان در تیم ملی حاشیه امنیت دارید. پس نباید نگران باشید. این‌طور نیست؟

من و امیر غفور، عملکرد خوبی در تیم ملی داشتیم، اما پشت خط‌زن‌های خوب دیگری هم داریم. بعضی از آنها جوان هستند؛ مثل جواد حسین‌آبادی و سن بعضی‌ها بالا رفته؛‌ مثل میکائیل تاجر. بنابراین باز هم فکر می‌کنم بار اصلی روی دوش ماست.

نسل جوان چه؟ می‌توانند جای شما را پر کنند؟

در تیم نوجوانان یک پشت خط‌زن چپ دست، قد بلند و با استیل داریم که اگر تکنیک را به او یاد بدهند بهترین پشت خط‌زن ایران و آسیا خواهد شد. رسول آق‌چلی در تیم نوجوانان پشت خط‌زن ششدانگی است که فیزیک بدنی ضعیفی دارد.

المپیک رویاست یا واقعیت؟

المپیک واقعیتی است که جهان ورزش به دنبال آن است و وجود دارد اما برای ما تبدیل به رویا شده چرا که 52 سال است دنبال المپیک می‌دویم. المپیک قبلی را به خاطر برخی اشتباهات و کنار گذاشتن برخی بازیکنان از دست دادیم.

در انتخابی المپیک قبلی که در ژاپن برگزار شد، سرمربی شما را کنار گذاشت. در این باره چه نظری دارید؟

متاسفانه بدترین خاطره من بود و سخت‌ترین دوران ورزشی من همان دوره محسوب می‌شود. فکر می‌کردم می‌توانستم به تیم ملی کمک کنم، اما من و برخی دیگر از بازیکنان بزرگ را کنار گذاشتند و این به تیم آسیب زد.

الان دغدغه واقعی شما بازیکنان تیم ملی چیست؛ لهستان یا فرانسه یا تیم‌های آسیایی؟

لهستان و فرانسه بزرگ هستند اما فکر می‌کنم به‌جای این که به لهستان و فرانسه فکر کنیم، باید برای مصاف با استرالیا، ژاپن و ونزوئلا آماده شویم، چرا که همیشه به تیم‌هایی باختیم که اصلا روی آنها حساب نمی‌کردیم.

فکر می‌کنید لوزانو می‌تواند بخوبی هدایت کند؟

نمی‌شود الان قضاوت کرد، چون خیلی زود است و او تازه به ایران آمده، اما من از ژیگالدو، پاسور لهستانی تیم بانک سرمایه پرسیدم و او گفت لوزانو همکلاس و همدوره ولاسکو بوده و از نظر شخصیتی و انضباط و هدایت تیم بسیار تواناست. امیدوار هستم لوزانو ما را به المپیک برساند.

خداحافظی دسته‌جمعی

شهرام محمودی درباره آنچه شایع شده که بعد از المپیک بازیکنان و حتی سرپرست تیم قصد دارند از والیبال ملی خداحافظی کنند، می‌گوید: «بله، من اهل دروغ نیستم. زمزمه‌هایی وجود دارد. خود من به احتمال زیاد بعد از المپیک از تیم کنار می‌روم، چون هم مصدومیت دارم و هم من و عادل غلامی و مهدی مهدوی صاحب فرزند شدیم و دوری از خانواده برای ما سخت شده است. امیدواریم، فدراسیون والیبال بتواند جانشینان خوبی برای ما پیدا کند. پیش از ما هم والیبال ایران وجود داشت و بازیکنان خوبی پرورش یافتند، اما نسل ما این افتخار را داشت که استارت جهانی‌شدن والیبال ایران را بزند و اگر به المپیک برویم این نام‌ها برای همیشه در اذهان باقی می‌ماند.»

جمشید حمیدی

جام‌جم