بایدهای مدیریت مناطق آزاد

تغییرات مدیریتی مکرر و نبود سیاست‌های هماهنگ درباره اداره مناطق آزاد کشورمان بیانگر آن است که هنوز سیاست و استراتژی واحد و مشخصی در این زمینه از سوی مسئولان نداشته‌ایم و نابسامانی‌های موجود باعث شده تا مناطق آزاد که قرار بوده زمینه‌ساز اشتغال و ارزآوری برای کشورمان باشد امروز به نوعی مناطق بدون برنامه ملی و دروازه واردات کالاهای لوکس و مصرفی شود و شاهد بیشترین تحولات منفی در آنها باشیم.

امروز که اجرای عملی سیاست‌های اقتصاد مقاومتی از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شده ‌است و می‌توان با استفاده از کارکرد علمی و جایگاه اقتصادی این مناطق برای رسیدن به اهداف یاد شده در این سیاست‌ها گام برداشت، لازم است مسئولان نسبت به برطرف شدن موانع موجود و ایرادات مناطق اقدام کرده و با احیای اصولی مناطق آزاد، شرایط را به سمت منافع ملی تغییر جهت دهند. برای رسیدن به این هدف لازم است موارد زیر جدی‌گرفته شده و عملی شود:

1ـ تدوین سیاست‌های بلندمدت و تصویب برنامه‌های میان‌مدت در راستای سیاست‌های بلندمدتی که قرار است به آنها برسیم.

2ـ تدوین و تعیین اهدافی کاملا همسو با ظرفیت‌های مناطق آزاد. به صورتی که هر یک از مناطق آزاد متناسب با ظرفیت‌هایی که در اختیار دارد تجهیز و مدیریت شود. به عنوان مثال امروز جزیره کیش بیشتر در راستای گردشگری تجهیز شده تا صنعتی.

3ـ قبل از اعلام یک منطقه به عنوان منطقه آزاد تجاری، تمامی زیرساخت‌های لازم فراهم شود، نه این‌که ابتدا در بیابانی پرچم منطقه آزاد نصب کنیم و از مدیریت بخواهیم برای آن مکان، سودآوری ایجاد کند و به قول معروف از خود منطقه برای آبادی منطقه هزینه کند.

4ـ همکاری ارگان‌ها و نهادهای مربوط و تصمیم‌گیری دولت در راستای منافع ملی، نه برای منافع منطقه‌ای با اعمال نفوذ نمایندگان یا استانداران.

5ـ انتخاب مدیران شایسته و کارکشته به دور از اعمال نفوذهای غیراصولی دولت و جلوگیری از تغییرات گسترده مدیریتی در این مناطق. چون براساس تجارب گذشته با رفتن یک مدیرکل تیم مدیریت در منطقه آزاد تغییر کرده و تمام کارهای صورت گرفته دوباره از نو با صرف هزینه‌های غیراصولی و علمی آغاز می‌شود.

6ـ اعتماد به توان مدیریتی بخش خصوصی و استفاده از نظرات علمی و کارشناسی این بخش برای اداره مناطق آزاد.

مجیدرضا حریری

نایب رئیس اتاق ایران و چین