«جان گز» ادای دین به شهداست

این روزها مشغول بازی در تئاتر «جان گز» تازه‌ترین ساخته نیما دهقان و همچنین یک سریال هستید. علاوه بر این دو اثر در کار دیگری بازی نمی‌کنید؟

نه خدا را شکر.

به نظر می‌رسد خیلی خسته‌اید.

بله. در این مدت به صورت فشرده کار می‌کردم و فعلا نیاز به استراحت دارم.

«جان گز» در پانزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت هم جوایز زیادی را از آن خود کرد. شما هم همراه با آقای مسافر آستانه جایزه ویژه هیات داوران را به خود اختصاص دادید. چه شد بازی در این نمایش را پذیرفتید؟

پیش از «جان گز» با آقای دهقان همکاری نداشتم، ایشان همیشه کار فرم انجام می‌دادند و من هم دوست داشتم این فضا را تجربه کنم. حالا هم از این تجربه خیلی خوشحالم. چون گروه کاملا حرفه‌ای است، البته با اغلب اعضای گروه پیش از این کار کرده بودم و می‌دانستم کاملا حرفه‌ای هستند.

نقشی که به شما پیشنهاد شد هم برایتان جاذبه داشت؟

بله. من در این اثر نقش یک خاله شهید را بازی می‌کنم که راوی ماجراست و می‌توانم بگویم داستان را از زاویه تازه‌ای روایت می‌کند. چون در اغلب نمایش‌های مربوط به دفاع مقدس شاهدیم که راوی از بستگان درجه یک شهید یا اسیر است. طبعا در این شرایط ماجرا سوز و گداز بیشتری دارد. اما وقتی راوی یک قدم از لحاظ عاطفی با شهید فاصله دارد، با لحن آرام‌تر و منطقی‌تری آنچه را که می‌گذرد، روایت می‌کند. بنابراین بیانش غیرمستقیم می‌شود و حقیقت‌ها را همراه با بغض بازگو می‌کند.

چگونه به این نقش نزدیک شدید؟

من از قبل با این فضا آشنا بودم. بنده سال‌ها پیش در هلال احمر کار می‌کردم و با خانواده‌های شهدا، اسرا و عزیزان مفقودالاثر روبه‌رو شده بودم و می‌دانستم این عزیزان چه حس و حالی دارند، چقدر به آنها سخت می‌گذرد و صبوری می‌کنند. وقتی هم بازی در این نمایش پیشنهاد شد دیدم می‌تواند ادای دینی به همه شهدا و رزمندگان جنگ تحمیلی باشد و همچنین ادای احترامی به خانواده‌هایی که آن سال‌ها شاهد سختی هایشان بودم و برای همیشه در گوشه‌ای از ذهنم حک شده‌اند. عزیزانی مقابل دشمن ایستادند و از وطن دفاع کردند که هیچ‌وقت از حافظه ما پاک نمی‌شوند و نامشان با مقطع خاصی از تاریخ کشور برای همیشه گره خورده است.

نسل شما فرصت تجربه‌هایی را داشته که نسل ما ندارد، مثلا ما فرصت این مواجهه مستقیم را با خانواده‌های شهدا نداشته‌ایم و همین می‌تواند در نگاه و فکر ما به مسائل مربوط به جنگ تاثیرگذار باشد. با من موافق هستید یا این موضوع را می‌گذارید پای تنبلی نسل ما؟

شیدا خلیق دختر من است. او در فیلم «بوسیدن روی ماه» ساخته آقای همایون اسعدیان بازی کرد و موفق هم بود. شیدا برای ارتباط گرفتن با این نقش با کمک و همراهی آقای اسعدیان با خانواده شهدا دیدارهای زیادی داشت و فیلم‌های زیادی را هم دید تا توانست ارتباط لازم را با نقشش بگیرد. پس با همه عشقی که به جوان‌ها دارم می‌گویم کمی تنبلی را کنار بگذارید (با خنده). می‌توان با تحقیق و فکر کردن به مسائل نگاه درستی پیدا کرد.

زینب مرتضایی‌فرد

فرهنگ و هنر