سیاست نیش عقرب

هرچند نقطه عزیمت سیاست‌های ضد ایرانی آمریکا به کودتای 28 مرداد 1332 بازمی‌گردد، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، واشنگتن به‌کرات سعی کرد سیاست باطل و توام با دروغ خود نسبت به ایران را حق جلوه دهد.

با نقبی به گذشته ملاحظه می‌شود کاسپار واین برگر، وزیر دفاع وقت آمریکا در گزارشی به کمیته روابط خارجی سنای آمریکا در سال 1366 ضمن درخواست وضع شدیدترین تحریم‌ها علیه ایران، گفت: «امید می‌رود ریشه توانایی ایران برای ادامه جنگ به‌سرعت خشک شود. در چنین وضعیتی در واقع ریشه موجودیت ملت ایران نیز به‌ خشکی می‌گراید.»

این نگاه خصمانه در حالی بود که ایران قربانی تجاوز ارتش بعثی صدام و درحال دفاع از تمامیت ارضی خود بود.

در مقطعی دیگر، یعنی وقوع حادثه 11 سپتامبر در سال 2001 و هدف قرار گرفتن برج‌های دوقلو در نیویورک جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا از محور شرارت سخن گفت و از ایران، عراق و کره شمالی نام برد.

این اظهارنظر ناجوانمردانه بوش در حالی بود که مشخص شد طراح حملات 11 سپتامبر شبکه تروریستی القاعده و همه شرکت‌کنندگان در آن از اتباع عربستان و برخی کشورهای عربی بودند؛ شبکه‌ای که محصول سیاست‌های غلط آمریکا بود.

در سال های اخیر نیز یعنی از سال 1382 تاکنون آمریکا، ایران را به ساخت سلاح‌های هسته‌ای متهم ساخت و طی 12 سال با جنجال رسانه‌ای و امنیتی جلوه دادن فعالیت هسته‌ای صلح‌آمیز ایران، شدیدترین تحریم‌ها را علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کرد تا جایی که هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق آمریکا از آن به عنوان تحریم‌های فلج‌کننده یاد کرد.

این بار نیز دروغ بودن تبلیغات واشنگتن، دوستان اروپایی‌اش و رژیم صهیونیستی بر همگان آشکار شد زیرا آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به صراحت اعلام کرد: «فعالیت هسته‌ای ایران دچار انحراف نبوده است.»

البته آنها برای حفظ آبروی از دست رفته‌شان اعلام کردند از 2003 به بعد این روند متوقف شده است.

ازآنجا که سیاست نیش عقرب اقتضای طبیعت سیاست‌های آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی ایران است، به‌رغم لبخندهای ظاهری پس از تصویب برجام و شعار دوستی با ملت ایران، بار دیگر سیاست‌های خصمانه مقامات آمریکا ماهیت خود را نشان داد البته این بار از همه موارد قبلی مضحک‌تر است؛ تیراندازی در سن‌برناردینو و به دنبال آن طرح محدودیت صدور روادید برای اتباع کشورهای دوست آمریکا در صورت سفر به ایران، طرحی که حتی رسانه‌های غربی نیز لب به اعتراض گشودند تا جایی که روزنامه گاردین با اشاره به سیاست‌های تروریست‌پرور عربستان، با تعجب این سوال را مطرح ساخت «چرا ایران باید مجازات شود؟» صرف‌نظر از این سیر تاریخی که خود مبین استمرار سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه ملت ایران است نکته مهم، مغایرت آشکار این اقدام واشنگتن با بند 29 برجام است.

در این بند آمده است: «اتحادیه اروپا و دولت‌های عضو و همچنین ایالات متحده آمریکا منطبق با قوانین خود از هرگونه اعمال سیاست با هدف خاص تاثیرگذاری منفی و مستقیم برعادی‌سازی تجارت و روابط اقتصادی با ایران در تعارض با تعهداتشان مبنی بر اخلال در اجرای موفقیت‌آمیز برجام خودداری خواهند کرد.»

بنابراین باراک اوباما با امضای طرح پیشنهادی مجلس نمایندگان که با 407 رای در این مجلس و سپس 66 رای در سنا به تصویب رسید، عملا نه‌تنها ماهیت سیاست‌های ضدایرانی آمریکا را به اثبات رساند که برهمگان آشکار شد کاخ سفید و کنگره هر دو به‌دنبال افزایش دیوار بلند بی‌اعتمادی بین ایران و آمریکا هستند.

در واقع با توجه به چنین پیشینه‌ای است که مقام معظم رهبری بارها تاکید کرده‌اند آمریکا قابل اعتماد نیست و نهایتا این‌که واشنگتن با این اقدام علاوه بر نقض برجام و مقررات حقوق بین‌الملل و همین‌طور قوانین سازمان تجارت جهانی، حتی 38 کشور دوست خود را نیز با معذوریت روبه‌رو ساخت و برای اتباع آنها تعیین تکلیف کرد البته بماند که این سیاست ناعادلانه و غیرمنطقی به صنعت نوپای توریسم ایران ضربه‌ای جدی خواهد زد و همه اینها یعنی ضدیت سیاست‌های مقامات آمریکا اعم از جمهوریخواه و دموکرات با ایران و مقابله با پیشرفت، توسعه و اقتدار ایران اسلامی.

دکتر مراد عنادی - مدیر مسئول