الفبای طبیعت‌پیمایی

برای بسیاری از ما، این رفتارها همه آن چیزی است که به چادرزنی مربوط می‌شود ـ این کارها تجربه طبیعت‌پیمایی ما را تعریف می‌کنند. هفت اصل، مهم‌ترین نکاتی است که باید حین چادر زدن در ذهن داشته باشید؛

پیشاپیش برنامه‌ریزی کنید و آماده باشید: مقررات و لازمه‌های منطقه‌ای را که می‌خواهید ببینید، بشناسید. برای شرایط آب‌ و هوایی سخت، خطرها و شرایط اضطراری آماده باشید. سفر خود را برنامه‌ریزی کنید تا وقت کم نیاورید. در گروه‌های کوچک به منطقه بروید. گروه‌های بزرگ را به دسته‌های چهار تا شش نفره خرد کنید. غذاهای خود را دوباره بسته‌بندی کنید تا دورریزها را به حداقل برسانید. از نقشه و قطب‌نما [و جی‌پی‌اس] استفاده کنید تا مجبور به علامت‌گذاری با رنگ، سنگ‌چین یا پرچم نشوید.

روی سطح‌های سخت گام بگذارید و چادر بزنید: سطح‌های سخت شامل راه‌های پاکوب، چادرگاه‌های پیشین، سنگ و صخره، علف‌های خشک و برف می‌شود. چادرها را دست‌کم 200 متر دورتر از دریاچه‌ها و رودها بزنید تا زیست‌بوم‌های «کنار رودخانه‌ای» آسیب نبینند. چادرگاه‌های خوب پیدا می‌شوند، نه آن‌که ساخته شوند. در منطقه‌هایی که دیگران هم رفت ‌و آمد دارند، نیازی به تغییر محل چادرزنی نیست. روی استفاده از پاکوب‌ها و چادرگاه‌های موجود متمرکز شوید. در یک ردیف و در وسط پاکوب راه بروید، حتی اگر گِلی یا خیس است. در منطقه‌های دست‌نخورده، چادرگاه را کوچک بگیرید و فعالیت را در نقطه‌ای متمرکز کنید که گیاه ندارد. استفاده‌های خود [از زمین] را پخش کنید تا چادرگاه و راه جدیدی درست نکنید. از نقاطی که تاثیر ِ[حضور انسان] در حال پدید آمدن است، دوری کنید.

پسماندها را درست دفع کنید: ببندید و ببرید. چادرگاه و استراحتگاه خود را بازبینی کنید تا زباله و ته‌مانده غذا باقی نمانده باشد. تمام آشغال‌ها و ته‌مانده‌های خوراک را با خود ببرید. اگر مجبور به اجابت مزاج شدید، آن را در چاله‌هایی به عمق حدود 20سانتی‌متر در فاصله دست‌کم 70 متر از آب، چادرگاه و راه دفن کنید. چاله را بپوشانید. دستمال توالت و اقلام بهداشتی مشابه را بسته‌بندی کنید و با خود ببرید. برای نظافت و شست‌وشو، آب را بردارید و به فاصله دست‌کم 70متری رودخانه یا دریاچه ببرید و مقدار کمی صابون «زیست تجزیه‌پذیر» به کار برید. آب شست‌وشو را پخش کنید.

چیزهایی را که می‌بینید، باقی بگذارید: گذشته را حفظ کنید: به بناهای تاریخی و آثار فرهنگی دقت کنید، اما به آنها دست نزنید. سنگ‌ها، گیاهان و دیگر چیزهای طبیعی را به همان شکل که می‌یابید، باقی بگذارید. از آوردن یا بردن گونه‌ها [ی گیاهی یا جانوری] غیربومی خودداری کنید. بنا یا میز و صندلی نسازید و گودال [جان پناه] حفر نکنید.

تاثیر آتش را به حداقل برسانید: آتش در چادرگاه‌ها می‌تواند سبب تاثیرهای ماندگار شود. برای پخت و پز از یک اجاق کوچک و برای روشنایی از شمع [یا لامپ‌های ال‌ای‌دی] استفاده کنید. اگر در منطقه افروختن آتش مجاز است از جایگاه‌های نصب‌شده برای این کار استفاده کنید. آتش را کوچک بگیرید. فقط از چوب‌های ریخته بر زمین که با دست قابل شکستن هستند استفاده کنید. چوب و زغال‌ها را تا حدی که خاکستر شوند بسوزانید، آتش را کاملا خاموش و خاکسترها را پخش کنید.

حیات‌وحش را پاس بدارید: جانوران وحشی را از دور نگاه کنید. دنبال آنها نروید. هیچ‌گاه به جانوران غذا ندهید. خوراک‌دهی به جانوران به سلامت آنها آسیب می‌رساند، رفتارهای طبیعی‌شان را دگرگون می‌سازد و آنها را در معرض خطر شکارگرها و عوامل دیگر قرار می‌دهد. با نگاهداشت مطمئن غذا و زباله‌ها از حیات‌وحش و مواد خودتان حفاظت کنید. حیوان‌های اهلی خود را در همه حال کنترل کنید یا آنها را در خانه بگذارید. در دوره‌های حساس مانند زمان آشیانه‌سازی، پرورش بچه‌ها و در زمستان از جانوران وحشی دوری بجویید.

نسبت به دیگران ملاحظه‌کار باشید: به بازدیدکنندگان دیگر احترام بگذارید و کیفیت تجربه ایشان را حفظ کنید. مراعات دیگران را بکنید. به دیگران راه بدهید. اگر به کوله‌پشتی [دیگران] برخورد می‌کنید، یک گام به عقب بگذارید. برای تنفس و چادرزنی از مسیر و دیگران فاصله بگیرید. بگذارید صدای طبیعت چیره باشد. از ایجاد سروصدا پرهیز کنید.

رهنمود آخر که تمام رهنمودهای گفته شده را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، این‌که قوانین و مقررات خاصی را که برای هر منطقه وضع شده، بشناسید و از آنها تبعیت کنید. مقررات، برای حفاظت سرزمین و حمایت از شما و همراهانتان وضع شده‌اند. رعایت آنها ضامن حفظ فرصت همگانی برای لذت بردن از عظمت طبیعت است.

عباس محمدی