سرداران بسیجی

بررسی اختلافات درون سپاه در سال 63 و ماجرای پادگان ولی‌عصر (عج)، که نهایتا با قرائت تذکرنامه حضرت امام (ره) توسط شهید محلاتی در این پادگان پایان یافت، یک حقیقت را روشن می‌کند و آن این‌که اختلاف‌نظرهای کارشناسی اگر با حواشی انحرافی مخلوط شود، نتیجه‌اش جز تخریب و خسران سازمانی چیز دیگری نخواهد بود. این چهار شهید بزرگوار و تعداد دیگری از فرماندهان سپاه تهران و تیپ سید‌الشهدا(ع) معتقد بودند که تمرکز عملیات ‌باید در جبهه غرب باشد نه در جنوب. در مقابل، دیگر بزرگان و سرداران سپاه نیز نگاه کارشناسی دیگری داشتند. مصادره این اختلاف کارشناسی، توسط عناصری چون اکبر گنجی، مربی سیاسی پادگان ولی‌عصر(عج)، باعث شکل‌گیری جریانی انحرافی شد که می‌رفت تا در اوج جنگ، سپاه را به تفرقه و دودستگی بکشاند! بعد از قرائت تذکرنامه امام (ره)، حاج کاظم رستگار، حسن بهمنی و ناصر شیری به جبهه رفتند و در عملیات بدر، در ساحل شرقی رودخانه «دجله» همزمان و در کنار هم با دیگر بسیجیان دریادل بال در بال ملائک گشودند. آفرین بر آنها. حاج داوود کریمی هم که بزرگ بچه‌ها بود، از سپاه بیرون آمد و در مغازه تراشکاری‌اش مشغول شد. در سال 67 جانشین ستاد مبارزه با مواد مخدر شد و در عملیات مرصاد حضور چشمگیری داشت. به دلیل جراحت سنگین جسمی و شیمیایی، اواخر عمر را با درد و رنج فراوان سپری کرد. با او ملاقات مفصلی در منزلش داشتم خیلی درد می‌کشید و سرفه می‌کرد. چند بار مجبور به سکوت طولانی شد.

از طرف رهبری عزیز هم نماینده‌ای از ایشان عیادت و مراتب محبت و عنایتشان را ابلاغ نمود. تشییع جنازه‌اش در نازی‌آباد باشکوه بود؛ آقا محسن هم آمده بود.