فوتبال مدیر می‌خواهد

گردانندگان فوتبال بهتر از هر کس دیگر می‌دانند که این صنعت برای رشد و بالندگی بیشتر به ارکان دیگری هم نیاز دارد که در راس آنها مدیریت و برنامه‌ریزی راهبردی است. این‌که 15 سال از عمر لیگ برتر فوتبال ایران می‌گذرد، بدون آن‌که هیچ دستاورد مشخصی از کنار این لیگ پرهزینه عاید فوتبال ایران شده باشد، خود گواهی است بر اداره بی‌برنامه فوتبال ایران.

نداشتن زیرساخت‌های مناسب هنوز هم فوتبال ما را رنج می‌دهد. تیم‌داری کردن به جای باشگاه‌داری هم همین‌طور. عدم رعایت اصول حرفه‌ای فوتبال از سوی بازیکنان و مربیان هم از جمله موارد بارز دیگر است. اینجا همه پول حرفه‌ای می‌گیرند بدون آن‌که کار حرفه‌ای انجام دهند. وقتی به معنای واقعی کلمه باشگاهی وجود نداشته باشد، بازیکنی هم وجود ندارد که تمام 24 ساعت روزش را طبق برنامه‌های باشگاه طی کند. در این شرایط طبیعی است که مربیان هم به صرف همان دو یا حداکثر چهار ساعت تمرین روزانه بسنده کنند و کاری به وقت آزاد بازیکنان نداشته باشند.

امکانات هم در همین حدی است که می‌بینید. یک لیگ با 3 یا 4 ورزشگاه استاندارد که از میان آنها فقط یک یا دو ورزشگاه آن، چمنی در اندازه‌های میزبانی از مسابقات بین‌المللی دارد. بلیت فروشی هم که با گذشت این همه سال همچنان با همان شیوه سنتی‌اش، سوهانی است بر اعصاب هوادارانی که هر ساله از تعداد آنها کم می‌شود. کپی‌رایتی هم وجود ندارد که باشگاه‌ها بتوانند به‌واسطه آن درآمدی کسب کنند. همه اینها نشان از مدیریت ضعیف فوتبال دارد؛ مدیریتی که بیشتر هزینه‌بر است تا راهگشا.

با این اوصاف حالا دیگر بر هیچ کس پوشیده نیست که درد این فوتبال را پول دوا نمی‌کند که اگر می‌کرد، با توجه به هزینه گزاف 400 یا 500 میلیارد تومانی اش برای برگزاری رقابت‌های لیگ در هر سال، حداقل می‌توانست به اندازه یک گام، حرکت رو به جلو داشته باشد. با این مدیریت حتی اگر پول به این رشته تزریق شود فقط بر هزینه‌های این فوتبال افزوده خواهد شد، بدون آن‌که سرسوزنی خروجی داشته باشد.

رضا پورعالی

گروه ورزش