مرگ 4 قلاده پلنگ در 20 روز

پنجم فروردین یک قلاده پلنگ در بردسیر کرمان از سوی دامداران کشته شد، پنج روز بعد از این حادثه یک قلاده پلنگ دیگر در محور شیراز به کازرون بر اثر برخورد با خودرو کشته شد، چند روز بعد نیز در شانزدهم فروردین لاشه یک قلاده پلنگ در ارتفاعات پشتکوه فارس شناسایی شد که دلیل مرگش خوردن لاشه مسموم اعلام شد که دامداران منطقه برایش آماده کرده بودند.

مرگ چهارمین پلنگ نیز اواخر هفته گذشته در استان ایلام و منطقه‌ای اتفاق افتاد که به «پلنگ کنا» معروف است. آن‌طور که دید‌بان محیط زیست و حیات‌وحش ایران خبر داده این پلنگ نیز توسط فرزند یکی از دامداران منطقه کشته شده است.

به همین دلیل باید یادآور شد برنامه‌های سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان‌های مردم نهاد تاکنون نتوانسته آن‌طور که باید و شاید سبب آگاهی بومیان مناطقی شود که گونه‌های در خطر انقراض مانند پلنگ در آن زندگی می‌کنند، زیرا بسیاری از این بومیان هنوز گونه‌هایی مانند پلنگ، یوزپلنگ و خرس سیاه را دشمن خود می‌دانند.

نکته اینجاست که به نظر می‌رسد سازمان حفاظت محیط زیست سرگرم آماده کردن طرح‌هایی است که قبل از این نیز بارها طراحی و ارائه شده‌اند، طرح‌هایی که فقط نوشته می‌شود و اراده‌ای برای اجرای آنها وجود ندارد، باید یادآور شد مدت‌هاست علت مرگ گونه‌های در خطر انقراض مشخص شده و دیگر نیازی به کار کارشناسی ندارد.

برای نمونه تخریب زیستگاه، شکار بی‌ضابطه و نبود قوانین بازدارنده برخی از علل بحرانی شدن وضع حیات‌‌وحش در کشور است. در این میان پرداختن به آموزش و کمک به جوامع محلی باید در اولویت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گیرد، زیرا چنانچه هزینه طرح‌هایی که نتیجه آن سال‌هاست مشخص شده به آموزش جوامع محلی، تقویت سازمان‌های مردم نهاد و جبران کردن خسارتی که حیات‌وحش به دامداران و باغداران می‌زند، اختصاص پیدا کند می‌توان امیدوار بودکه سرنوشت یوز ایرانی برای سایر گونه‌های جانوری کشور تکرار نشود.

مهدی آیینی ‌- ‌گروه جامعه