وودی آلن جا پای عطاران می‌گذارد!

با این حال بسیاری از فیلمسازان از جایی به بعد این پافشاری و امساک را کنار گذاشتند و به‌ارزش‌ها و ظرفیت‌های رسانه قدرتمند و تاثیرگذاری چون تلویزیون پی بردند و سعی کردند کارگردانی در آن فضا را هم تجربه کنند.

تجربه‌ای که به سبب درک و آگاهی درست و مخاطب‌شناسی دقیق گاهی به نتایجی خوش منجر و باعث ادامه این روند شد و گاهی نیز به خاطر رعایت نکردن مولفه‌ها و استانداردهای کار در تلویزیون به شکست انجامید.

آنچه امروزه موجب توجه بیش از پیش به تلویزیون شده، بروز و ظهور زمینه‌های بالقوه و وسیع ارتباط با مخاطبان در سراسر دنیاست؛ امکان و مزیتی که حتی سینما با همه جایگاه و قدرت تاثیرگذاری‌اش به آن غبطه می‌خورد.

موج سریال‌سازی در آمریکا و دیگر کشورهای صاحب سبک در عرصه هنرهای نمایشی جهان و استقبال فوق‌العاده مردم از آن، زنگ خطری است بیخ گوش سینما و موفقیت بالای سریال‌هایی چون لاست، فرندز، 24، فرار از زندان، بریکینگ بد و بازی تاج و تخت آرزوی بسیاری از فیلمسازان سینماست.

در کشور ما هم برخی فیلمسازان سرشناس سینما مثل کیانوش عیاری، ابراهیم حاتمی‌کیا و مهدی فخیم‌زاده با پی بردن به ظرفیت بالای تلویزیون و غلبه گستردگی آن به سینما به رسانه ملی آمدند و اتفاقا کارهایی تولید کردند که جزو نقاط برجسته کارنامه‌شان است حتی اینجا نمونه‌های موفقی هم از سویه دیگر ماجرا، یعنی کارگردان‌هایی که به دلیل موفقیت در تلویزیون پا به عرصه سینما گذاشتند هم وجود دارد؛ مثل مهران مدیری، سعید آقاخانی و رضا عطاران.

اما روز گذشته خبری در ایسنا منتشر شد، مبنی براین‌که وودی آلن، کارگردان سینما هم قصد دارد به راه بزرگانی چون اسکورسیزی، فینچر، مان و شوماخر برود و در 79 سالگی و برای اولین بار نخستین سریالی تلویزیونی‌اش را بسازد.

با این‌که هنوز اطلاعات دقیقی از این سریال در دست نیست، اما انتظار کشیدن برای تماشای قسمتی از کارِ این کمدین نابغه جالب و هیجان‌انگیز است.

باید دید حاصلِ سریال سازی بازیگر ـ کارگردانی که عینکش زینت بخشِ فیلم «رد کارپت» بود، می‌تواند به پای موفقیت سریال‌های «ترش و شیرین»، «خانه به دوش» و «بزنگاه»ِ عطارانِ ما برسد یا نه!

علی رستگار ‌- گروه فرهنگ و هنر