دستکش‌های لرزان

در هفته‌ای که لیگ برتر پشت سر گذشت، سوشا مکانی تنها دروازه‌بانی نبود که عملکردش مطلوب نبود. بازی صنعتی خوزستان و استقلال تهران هم با8گل رد و بدل شده، روزی دلچسب برای فوتبال بود؛ اما چیزی از میزان نقطه‌های منفی برای دروازه بانان دو تیم نمی‌کاهد. دروازه‌بان‌هایی که به کمتر توپی جواب منفی دادند و هر حمله را تبدیل به یک گل کردند.

این روزها دروازه‌بان‌های نامطمئن یکی از علامت‌های مشخصه لیگ فوتبال ایران شده است. همین هفته قبل بود که رسول خطیبی، سرمربی تراکتور سازی آنچنان از عملکرد حامد لک دروازه‌بان خود شاکی بود که او را تا پادگان بدرقه کرد! این روزها بیشتر مربیان لیگ در آنالیز باخت‌های خود،بیش از هر چیز به اشتباهات کودکانه دروازه‌بان‌های خود اشاره می‌کنند؛ دروازه‌بان‌هایی که بنا به تعریف این پست در فوتبال، مهم‌ترین پست فوتبال است و همواره گوشزد می‌شود اولین اشتباه یک دروازه‌بان می‌تواند آخرین اشتباه یک تیم باشد و ممکن است این اشتباه هیچ گاه جبران نشود.

سوال مهم و حیاتی این است چرا فوتبالی که روزگاری محبوب‌ترین بازیکنانش دروازه‌بان‌هایی نظیر احمدرضا عابدزاده و ناصرحجازی بودند، به روزی افتاده است که اشتباه عادت شماره یک‌های آن شده است؟... بحث فنی به کنار، این دروازه‌بان‌ها از نظر روحی هم دچار ایراد هستند و آن میزان از مسئولیت‌پذیری را ندارند که صفت مطمئن را پشت نامشان گذاشت.

مهیار آذر‌ /‌ جام‌جم