ایستادن در نوک قله

«نمایش اپرا وینفری» که بسیاری آن را با نام ساده «اپرا» می‌شناسند، اگرچه قدیمی‌ترین و طولانی‌ترین برنامه تاک‌شو تلویزیونی نیست، اما بدون شک مشهورترین آنها (بویژه در سطح بین‌المللی)‌ است. اولین اپیزود این برنامه سال 1986 روی آنتن رفت و تا سال 2011 که آخرین قسمت آن پخش شد، 25 فصل آن توسط شبکه تلویزیونی ABC (وابسته به کمپانی والت دیزنی)‌ تولید شد. طی این مدت 4561 قسمت مجموعه ساخته شد و هفته‌ای یکبار روی آنتن رفت. این برنامه نمایشی در میان برنامه‌های مختلف تاک‌شو تلویزیونی یکی از تاثیرگذارترین آنهاست.

یکی از دلایل اصلی این موضوع تلاش اپرا وینفری برای بحث درباره فرهنگ معاصر کشورش و موضوعات مختلفی بود که عموم مردم با آنها در زندگی روزمره سر و کار داشتند.

برای مثال در یکی از قسمت‌های برنامه که جان تراولتا برای صحبت درباره فیلم «نردبان 49» (2004) شرکت کرده بود، وینفری به بهانه مضمون فیلم (که درباره آتش‌نشان‌ها بود) به سراغ زندگی چند آتش‌نشان واقعی رفت و با خانواده‌‌های آنها به صحبت نشست. بعضی از این آتش‌نشان‌ها در جریان عملیات اطفای حریق جان خود را از دست داده بودند و صحبت‌های توام با گریه همسران و فرزندان آنها، بشدت تماشاگران را متاثر کرد.

وینفری در گفت‌وگویی درباره برنامه‌اش گفت: «تمام تلاشم این بود که برنامه نمایشی‌مان تلفیقی از آموزش و الهام‌گیری باشد. می‌خواستم تماشاگران برنامه به یک تجربه مثبت و آموزنده برسند و چیز تازه‌ای به آموخته‌های قبلی‌شان اضافه شود.» تلاش این مجری برای خلق یک برنامه پربیننده و اجرای پرکشش، 47 جایزه امی (اسکار تلویزیونی) برایش به ارمغان آورد، اما باشگاه کتاب وینفری که بخشی از برنامه نمایشی او بود، نتوانست موفقیت مالی و انتقادی زیادی به دست بیاورد. ریشه اصلی برنامه اپرا وینفری به یک برنامه تاک‌شو نیم ساعته شیکاگویی سال 1984 برمی‌گردد. مجری آن برنامه هم وینفری بود.

زمانی که وی برای فیلم سینمایی «رنگ ارغوانی» استیون اسپیلبرگ نامزد دریافت جایزه از دو مراسم اسکار و گلدن گلوب (کره طلایی) شد، مردم بیشتر و بهتر با چهره و نام او آشنا شدند. همین موضوع کمک خیلی زیادی کرد تا آن برنامه شیکاگویی به «نمایش اپرا وینفری» تبدیل شود. تهیه‌کنندگان برنامه برای جذب هر چه بیشتر تماشاگران تصمیم گرفتند دان جانسون را ـ که برای مجموعه پربیننده «میامی وایس» تبدیل به چهره‌ای معروف و موفق شده بود ـ به عنوان اولین مهمان دعوت کنند.

رسانه‌های گروهی نوشتند حتی برای این منظور قرار شد به جانسون رشوه داده شود. ولی این بازیگر حاضر به شرکت در برنامه نشد و اخبار مربوط به آن، جنجال زیادی در رسانه‌ها به راه انداخت. وینفری همان زمان گفت: «این کار باعث شد تصمیم بگیرم آن کاری را انجام دهم که باید انجام دهم. باید تمام تلاشم را می‌کردم تا کاری تماشایی ارائه دهم. این یک برنامه نمایشی درباره مردم عادی و مسائل و مشکلات آنها بود. فقط به این شکل می‌توانستم انبوه تماشاگران را جذب آن کنم. به این ترتیب اولین سوژه برنامه‌ام انتخاب شد: چگونه با مرد یا زن مورد علاقه‌ام ازدواج کنم؟»

در دوازدهمین اپیزود برنامه، وینفری اعتراف کرد از درون تهی شده و قصد تعطیلی آن را دارد. در این زمان او در فیلم «دوست‌داشتنی» بازی کرد، فیلمی که باعث شد او به عنوان یک زن سیاهپوست تحسین شود و مسئولیت اجتماعی تازه‌ای در این رابطه از او خواسته شد. وی می‌گوید: «خیلی زود فهمیدم قرار گرفتن در چنین موقعیتی در صنعت هنر و سرگرمی می‌تواند کمک کند درباره موضوعات مورد علاقه و مهم مردم حرف بزنم و وضعیت و تغییر مثبتی در زندگی آنها ایجاد کنم.» این نکته باعث شد وینفری با انرژی تازه‌ای کار کند و با برنامه نمایشی خود به مردم کمک کند کنترل بهتری روی کارها و اقدامات خود داشته باشند.

به گفته این مجری: «تصمیم خودم را گرفتم. قصه «دوست داشتنی» درباره یک برده سابق بود و چیزهای زیادی به خود من یاد داد. ریشه‌ها و نیاکانم را شناختم و با تاریخ سیاهان آشنایی کاملی پیدا کردم. فهمیدم اجازه آن را ندارم که خودم را از تاریخ مردمی که هیچ صدایی برای بیان حرف‌هایشان نداشتند، جدا و دور کنم. آنها هیچ قدرتی نداشتند و حالا به من این فرصت داده شده بود تا به صدای آنها تبدیل شوم. با این برنامه نمایشی می‌توانستم بدون واسطه با مردم حرف بزنم و با طرح مسائل مختلف آنها را تحت تاثیر قرار دهم.»

اوایل سال 2011 برنامه نمایشی وینفری احیا شد، ولی او در همان ایام در گفت‌وگویی با لری کینگ (همکار رقیب خود) رسما اعلام کرد خیلی زود او این برنامه نمایشی را تعطیل خواهد کرد. این در حالی بود که سرشناس‌ترین چهره‌های روز در رشته‌های مختلف، مهمان ویژه قسمت‌های مختلف برنامه او بودند.

این مهمانان با حرف‌ها و کارهای خود در برنامه باعث تعجب و شگفتی تماشاگران شدند. برای مثال، تام کروز در طول حضورش در سال 2005 در برنامه در مقابل وینفری زانو زد و این اقدام او سروصدای زیادی برانگیخت و واکنش منفی رسانه‌ها را سبب شد. در عین حال، وینفری هم بسیار از دردسرهایش در تولید و اجرای برنامه صحبت کرده است. وی مصاحبه با الیزابت تیلور را بدترین تجربه در گفت‌وگوهایش می‌داند. این بازیگر گرانقیمت سینما در دوران اوج بازیگری‌اش در فصل دوم برنامه ظاهر شد، اما وی قبل از شروع مصاحبه از وینفری خواست پرسشی درباره ازدواج‌هایش مطرح نشود. ولی وینفری می‌دانست هفت ازدواج این بازیگر موضوعی چالش‌برانگیز است که تماشاگران می‌خواهند چیزهایی درباره‌اش بدانند و آنها را از زبان خود تیلور بشنوند. تیلور سال 1992 دوباره در برنامه اپرا حاضر شد و جلوی دوربین از وی به خاطر طرح این درخواست در ‌آن زمان عذرخواهی کرد.

در دهم فوریه 1993، وینفری در برنامه‌اش روبه‌روی مایکل جکسون نشست. این برنامه لقب پربیننده‌ترین برنامه تاک‌شو و گفت‌وگوی کل تاریخ تلویزیون را از آن خود کرد و 90 میلیون بیننده داشت. در آن زمان، جکسون 14 سال بود که در هیچ گفت‌وگویی شرکت نکرده بود.

حرف‌های جکسون درباره دوران کودکی و نوع رابطه‌اش با پدرش سروصدای زیادی به پا کرد. او گفت تغییر رنگ پوستش درد و رنج زیادی برایش به وجود آورده است. سلین دیون با 28 بار حضور در برنامه وینفری، مقام بیشترین تعداد حضور در نمایش را کسب کرد.