تخیـل بیکران

کیش قاتل، ندای وظیفه، میدان نبرد و عناوین اینچنینی معمولا در نمایشگاه E3 کولاک می‌کنند و دل منتقدان را می‌برند، اما امسال، میان نمایش پرسروصدای سونی، عنوانی توجه بسیاری از حاضران و میلیون‌ها بیننده‌ را به خود جلب کرد؛ چنان که به عقیده‌ بسیاری موفق‌ترین نمایش کنفرانس سونی به آن اختصاص دارد. جالب این که این بازی فرآیند تلاش گروهی ده نفره است! حضور Hello Games در نمایشگاه E3 امسال، دستاورد تحسین شده‌ آنها را به یکی از بازی‌های مورد انتظار سال تبدیل کرد.

اما موفقیت «آسمان بی‌صاحب» چندان شدنی به نظر نمی‌آمد. این بازی شش ماه پیش از نمایشگاه E3 با حضور در مراسم VGX Awards معرفی شد و توانست توجه منتقدان و حضار را جلب کند، اما موفقیت در E3 از زمین تا آسمان فرق داشت. با این حال پس از جشنواره‌ VGX دیگر خبری از گروه‌ سازنده نشد و آنها رفتند تا خود را برای نمایش E3 آماده کنند.

شش ماه این گروه ده نفره با تمام وجود روی این بازی کار کرد؛ بدون اطلاع از این که قرار است اثرشان جزئی از کنفرانس سونی باشد. از آنجا که بازی ناشر نداشت، سازنده‌ها می‌توانستند با فراغ بال تمام احتمالات را بررسی کرده و به آزمون و خطا بپردازند.

حدود یک هفته قبل از نمایش E3 از طرف سونی با موری، رهبر تیم سازنده تماس گرفته شد. موری در حالی که از نحوه‌ برخورد غیررسمی و دوستانه‌ نمایندگان سونی تعجب کرده بود، از آنها درخواست می‌کند در کنفرانس سونی حضور داشته باشند و با استقبال آنها روبه‌رو می‌شود.

روز کنفرانس اما ده دقیقه نمایش عنوانی مثل «ندای وظیفه» یک چیز بود و معرفی اثری که تنه به تنه‌ شاهکارهای پیتر مولینیو می‌زند و دنیایی بیکران با هزار و یک احتمال عرضه می‌کند یک چیز دیگر. آیا کسی حاضر بود باور کند که یک تیم مستقل ده نفره توانسته چنین اثری بسازد؟ آن هم تیمی که تا پیش از آن حتی در E3 حضور نداشته، چه برسد به این که در کنفرانس‌های اصلی سخنرانی داشته باشد.

ساخت دمویی که بتواند در چند دقیقه چنین عنوان عظیمی را معرفی کند، اصلا کار ساده‌ای نبود. ذره‌ذره تا آغاز نمایشگاه E3، تیم سازنده توانست نظر سونی را جلب کند. سازندگان برای رفع تعدادی از مشکلات تدابیری اندیشیدند. آنها ابتدا مشخص کردند دمو قرار است چه را نشان بدهد، سپس جایی در دنیای بازی را پیدا کرده، در آنجا پیاده‌سازی‌اش کنند. رهبر تیم چند روز در بازی به پرواز پرداخت تا بالاخره سیاره‌ مناسب را پیدا کرد. مشکل بعدی این بود که باید از آن سیاره به سیاره‌ای دیگر پرواز می‌کرد که اگر چرخه‌ شبانه‌روزیشان با هم تداخل داشت، کار را خراب می‌کرد.

پس از حل این مساله، بازی جای خود را در نمایش E3 پیدا کرد. جالب است که بعد از نمایش موفقیت‌آمیز سازندگان، آنها هنوز هم از مصاحبه طفره می‌روند. به عقیده‌ آنها جنجال زیادی، به این بازی لطمه خواهد زد.

اما این آسمان بی‌صاحب چیست که این طور دل همه را برده است؟ آسمان بی‌صاحب یک عنوان جهان باز است که خود مشتمل بر بی‌نهایت جهان باز دیگر می‌شود. اگر ادعاهای سازندگان به واقعیت بپیوندد، با بزرگ‌ترین عنوان تاریخ بازی‌های ویدئویی طرف خواهیم بود. در آسمان بی‌صاحب از زمین آغاز خواهید کرد. در دسترستان سفینه‌ای است از پرواز عاجز. اگر دل به خاک وطن بسته‌اید، می‌توانید در همان زمین مانده و کشاورز، جهانگرد، دزد دریایی یا هر چیز دیگری شوید. به گفته‌ موری، سیاره‌ ابتدای بازی چنان وسیع است که اگر یک میلیون بازیکن به طور همزمان روی آن قرار بگیرند و به اطراف نگاه کنند، ممکن نیست بازیکن دیگری را ببینند! طبق آنچه از گفته‌ها برمی‌آید، در این بازی سفر به دریا، هوا و فضا ممکن خواهد بود.

اگر نیت فضانوردی داشتید، می‌توانید با تعمیر و ارتقای سفینه‌ فضایی خود، سیاحت در لایتناهی کیهان را آغاز کنید. ابتدا فقط می‌توانید به گردش در منظومه‌ شمسی و سیارات اطراف بپردازید و پس از جمع‌آوری منابع کافی، می‌توانید سفینه‌ خود را بار دیگر ارتقا داده، از منظومه‌ شمسی نیز بیرون بروید. این روند مکررا ادامه خواهد داشت.

هر چه از زمین دورتر شوید، احتمال یافتن حیات در سیارات کمتر می‌شود و در عین حال نشانه‌هایی که از زندگی پیدا می‌کنید، عجیب‌تر و خاص‌تر خواهند شد. سیاره‌هایی پوشیده از گیاه خواهید دید به رنگ ارغوانی، زیر پای موجوداتی گوزن مانند و ستاره‌هایی پوشیده از خاک که کرم‌های غول‌آسا از شن‌هایش بیرون زده و قصد جانتان را می‌کنند.

اما چطور یک تیم ده نفره توانسته چنین هیولایی را خلق کند؟ حقیقت این است که طی سال‌های اخیر توقع گیمرها و در نتیجه مشقت بازیسازان در ارائه‌ هر چه دقیق‌تر جزئیات بیشتر شده است. تیم‌هایی بالغ بر 400 ـ 300 نفر همه تلاش خود را به کار می‌گیرند تا جزئی‌ترین نکات در بازی‌هایشان چشم‌ها را خیره کند و تفاوت در همه جای آنها حس شود. در این راه جزئیات، مدل‌سازی و طراحی و رنگ‌آمیزی می‌شوند، اما تیم Hello Games روندی دیگر پیش گرفت.

گروه سازنده یک سال ابتدایی ساخت را فقط به برنامه‌نویسی بازی اختصاص داد. آنها سیستمی پیچیده از الگوریتم‌ها ساختند که کافی است یک سری مدل (به تعبیر موری، گل سفال) را به آن بدهند تا خود بازی به صورت هوشمند دنیاهای جدید خلق کند!

بازی هیچ وقت صفحه‌ بارگذاری نخواهد داشت. سیارات یکی یکی با نزدیک شدن بازیکن به نقطه‌ موردنظر ساخته و پرداخته و تا رسیدن او کامل می‌شوند.

با همه‌ این تفاسیر و جنجال ایجاد شده بر سر این بازی، یک سری مسائل در هاله‌ای از ابهام مانده‌اند. انیمیشن‌ها، ماموریت‌ها، چگونگی تعامل با موجودات غریبه، افکت‌های صوتی، موسیقی و... مواردی است که از سوی سازندگان اطلاعات درباره آنها ارائه می‌شود. (ضمیمه کلیک)

سیاوش شهبازی