امنیت روانی مهم‌تر از امنیت غذایی

وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خبری جالب و البته نگران‌کننده اعلام می‌کند که بخشی از شیرهای پرچرب موجود در بازار به جای چربی طبیعی با روغن پالم که یک نوع روغن نباتی است، چرب شده و پس از آن موجی از اظهارنظر و اخبار تکمیلی درباره خبر اولیه منتشر می‌شود.

گویی همه منتظر اعلام این خبر بودند تا دانسته‌های خود را درباره آن در معرض آگاهی افکار عمومی قرار دهند.

روی سخن با نهادهایی مانند استاندارد است که پس از انتشار این‌گونه اخبار تازه دست به کار شده و از انجام تحقیقات لازم برای بررسی صحت و سقم موضوع خبر می‌دهد.

در حالی که تحقیقات درباره این موضوع نه امروز بلکه سال‌ها قبل باید انجام می‌شد. یا آن‌که می‌گویند ما از قبل هم از این موضوع خبر داشتیم و هشدارهای لازم را داده بودیم.

باید گفت دوستان عزیز هشدار شما اگر هم در گذشته صادر شده باشد وقتی افاقه نکرده است عملا مانند آن است که هیچ هشداری نداده‌اید و از آن بدتر این‌که اساسا فلسفه وجودی شما را زیر سوال می‌برد.

اثر سازمان استاندارد به‌عنوان تنها نهاد تخصصی که وظیفه ارزیابی کیفی تمامی محصولات و انطباق آن با استانداردهای ملی را برعهده دارد باید خیلی زودتر از آن‌که موضوعی در جامعه اپیدمی شود، بروز پیدا کند.

سوال این است که اگر وزیر بهداشت از این واقعیت پرده‌برداری نمی‌کرد، استاندارد چه زمانی می‌خواست به وظیفه خود عمل کند یا چه زمانی اثر هشدارهایش را به مردم نشان دهد.

شاید درست نباشد که این مساله طرح شود، اما طبیعی است اگر انسان با دیدن این وقایع، نسبت به سلامت دیگر محصولات مصرفی خود بویژه محصولات غذایی دچار شک و تردید شود.

آن‌وقت است که دیگر امنیت ذهنی و روانی افراد خانواده نیز از بین می‌رود و فرد باید نگران آن باشد که نکند وعده خوراکی که مصرف می‌کند، فردا از سوی مسئولان مربوط غیراستاندارد تشخیص داده شود. نمونه‌های از این دست هم البته کم نیستند.

از این رو نهادهای نظارتی و ارزیابی مانند استاندارد قبل از شیوع یک واقعیت ناخوشایند درباره کیفیت محصولات مورد استفاده مردم، با قدرت بیشتری عمل کرده و اجازه ندهند سلامت مردم و از آن مهم‌تر امنیت روانی آن به خطر بیفتد.

این انتظار زیادی نیست. توقع انجام وظایف متداولی است که این‌گونه سازمان‌ها هر روز در حال انجام آن هستند.

حمید اسدی - جام‌جم