ترک‌های عاشق آلمان

آنها که پس از موفقیت در جام‌جهانی 2002 و رسیدن به عنوان سوم آن دوره از مسابقات، هیچ‌گاه در جام‌جهانی موفق نبوده یا در آن حضور نداشته‌اند، حالا این روزها آخرین ساعات باقیمانده از جام‌جهانی را بدون حضور تیم ملی کشورشان، از کوچه و پس کوچه‌های شهرشان دنبال می‌کنند. جایی که بازی‌های مرحله نیمه‌نهایی در آخرین ساعات شب و پس از مراسم افطار از تلویزیون‌های کافه‌ها و هتل‌ها پخش می‌شود و عده زیادی از مردم شهر استانبول که برای گشت و گذار به خیابان آمده‌اند، در مقابل این تلویزیون‌ها جمع شده‌اند تا بازی برزیل و آلمان را کنار دیگران تماشا کنند. البته در میان آنها توریست‌هایی از کشورهای مختلف نیز دیده می‌شود که آنها هم با هیجان این بازی را دنبال می‌کنند.

ترک‌ها پای قلیان‌شان هستند و از گل‌های پیاپی آلمان لذت می‌برند. به نظر می‌رسید بیشتر طرفدار آلمان باشند، اما زمانی که از خودشان پرسیدیم، مطمئن شدیم ترک‌ها غالبا آلمان را دوست دارند و بعضی‌هایشان عاشق این تیم هستند. می‌شد حدس زد که با توجه به نزدیکی این دو کشور و ترک‌های پرشمار مقیم آلمان، آنها طرفدار ژرمن‌ها باشند. اکنون هم که مسوت اوزیل با اصلیت ترک در تیم آلمان بازی می‌کند و روی نیمکت هم گوندوگان از تیم دورتموند دیده می‌شود که او هم ترک‌تبار است.

تا از آنها می‌پرسیدیم طرفدار چه تیمی هستند بلافاصله نام آلمان را می‌بردند و مدعی بودند این تیم قهرمان این دوره خواهد بود. احمت که در نزدیکی میدان تقسیم کافه کوچکی دارد، به همراه کارمندان و چند نفر از مشتریان و عابرانی که به شکل رهگذری چشم‌شان به فوتبال خورده بود و ایستاده بودند، بازی را با هیجان زیادی دنبال می‌کرد و در انتظار گل‌های بیشتر آلمان بود. البته بیشتر تمایل داشت اوزیل گل‌های آلمان را به ثمر برساند و وقتی او در دقایق پایانی فرصت زدن گل هشتم را از دست داد، بشدت عصبانی شد.

او می‌گوید در آلمان به خاطر اوزیل خیلی‌ها آلمان را دوست دارند و بعد از آلمان طرفدار آرژانتین هستند. مسی در این کشور محبوبیت بیشتری در قیاس با رونالدو دارد و در گوشه گوشه شهر می‌توان پوسترهای مسی را مشاهده کرد.

یکی از کارمندان کافه هم در حالی که از عابران دعوت می‌کرد تا به کافه بیایند، بازی را با دقت تماشا می‌کرد. او هم طرفدار آلمان بود، اما مثل خیلی‌ها باهیجان بازی را دنبال نمی‌کرد. او می‌گفت هلند و آرژانتین هر دو تیم‌های خطرناکی هستند و آلمان کار سختی مقابل هر یک از آنها دارد. وقتی سوت پایان بازی زده شد و آلمان با نتیجه 7-یک میزبان جام‌جهانی 2014 را در مرحله نیمه‌نهایی ناکام گذاشت، به سراغ تیم ملی خودمان رفتیم. احمد، رئیس کافه می‌گفت ایران تیم بسیار خوبی بود و اگر در دقایق آخر مغلوب آرژانتین نمی‌شد، اکنون باید در نیمه‌نهایی با هلند بازی می‌کرد. احمد معتقد بود ایران با بدشانسی مقابل آرژانتین باخت، اما بازی خیلی خوبی را انجام داد.

کسانی هم که روی صندلی‌های چوبی و قدیمی این کافه نشسته بودند، همین نظر را داشتند و تیم ملی ایران را لایق حضور در مراحل بعدی جام‌جهانی می‌دانستند. یکی از آنها می‌گفت ایران اگر می‌توانست جلوی آرژانتین نتیجه بگیرد، قطعا می‌توانست به دور بعد راه پیدا کند چراکه تیم خوبی بود و می‌توانست در دور دوم حاضر شود.

بازی که تمام شد، همه پراکنده شدند اما خیلی جدی در مورد بازی شب گذشته هلند و آرژانتین صحبت می‌کردند و هرکدام پیش‌بینی خودش را از این‌که چه کسی حریف آلمان می‌شود، داشتند. با این حال آلمان را قهرمان مسابقات می‌دانستند و شانس کمی برای حریف این تیم قائل بودند. حالا باید صبر کنیم و ببینیم یکشنبه شب کوچه‌های پر‌رفت‌و‌آمد استانبول از قهرمانی تیمی که عاشقش هستند شاد می‌شود یا این کوچه‌ها از بهت شکست آلمان در سکوت فرو خواهد رفت. سکوتی مانند آنچه پس از گل‌های آلمان و شادی آن، بر کافه کوچک میدان تقسیم حاکم می‌شد.

عرفان خماند ‌/ جام‌جم