به اعداد اعتماد نکن

در فوتبال نیز مثل هر پدیده‌ دیگری آنالیز راه پیدا کرده و آنالیست‌ها همیشه جزئی مهم از پیکره یک تیم محسوب می‌شوند. آنها که جزئیات بازی رقبا و البته جزئیات بازی تیم خودی را زیر نظر می‌گیرند و بر پایه آن درباره نتیجه و البته کیفیت بازی صحبت می‌کنند. در این حوزه هم آنالیز و آنالیست‌ها جایگاه محکم و ویژه‌ای دارند، اما برخلاف سایر پدیده‌ها اینجا آنالیز نمی‌تواند نقش یک پیشگو یا یک مرجع را داشته باشد. اعداد و ارقام تنها پیش از بازی سندیت دارند و وقتی تیمی پای به مستطیل سبز می‌گذارد، همه این اعداد و ارقام به بایگانی سپرده می‌شود، چراکه در زمین فوتبال این عناصر و ستاره‌ها هستند که ایفای نقش می‌کنند و درخشش یا ضعف آنها نقش کلیدی در تعیین نتیجه بازی دارد.

در پایان بازی نیز آنچه اهمیت دارد، نتیجه ثبت شده روی اسکوربورد است که در کتاب تاریخ فوتبال و حافظه جمعی ثبت می‌شود و اعداد و ارقام بازی بیشتر حکم یک کار پژوهشی و برنامه‌ریزی برای بازی بعدی یا آینده را پیدا می‌کند.

این همان انگاره‌ای است که می‌توان درباره تیم کارلوس کرش در جام جهانی مصداق آورد. اگر تنها استناد به این اعداد و ارقام مبنای قضاوت باشد، تیم کرش ضعیف‌ترین تیم ملی تاریخ در چهار دوره حضور در جام جهانی است. از منظر تعداد حمله، درصد مالکیت توپ، ایجاد موقعیت روی دروازه حریفان، تعداد پاس صحیح و آماری از این دست، تیم کارلوس کرش یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های جام به شمار می‌آید، اما حقیقت چیز دیگری است که فراتر از آمار و ارقام است. حقیقت آن چیزی است که روی اسکوربورد و نتایج بازی‌های ایران ثبت شد. شاگردان کرش شاید صعود پیروزی را تجربه نکردند، شاید تنها یک گل و یک امتیاز کسب کردند، شاید با یک امتیاز در قعر جدول گروه F قرار گرفتند، اما بهترین نمایش تاریخ فوتبال ایران را در جام جهانی برابر آرژانتین آن‌گونه ارائه کردند که نوع نگاه به فوتبال ایران تغییر کرد و سطح فوتبال ایران بدون صعود به مرحله‌ حذفی جام جهانی 2014 فراتر از آسیا و آنچه بود رفت تا دنیا به احترام نمایش قدرت فوتبال ایران، کلاه خود را بردارد. تیمی که ورای آمار و اعداد آنالیزها به عنوان موفق‌ترین نماینده آسیا در جام جهانی لقب گرفت و توانست پرچم فوتبال عقب‌مانده و مهجور آسیا را بالا ببرد. این تیم موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی بود حتی اگر اعداد و ارقام و آمارها خلاف آن را روایت کند.