بفرمایید کمپ آقای شماره 14

سایت جام جم ورزشی - دعوتنامه صمد نیکخواه بهرامی که رسید نمی شد به کمپ کاپیتان تیم ملی بسکتبال نرفت. جمعه مراسم پایانی کمپ صمد در تالار زیتون واقع در خیابان درختی شهرک غرب. وارد تالار که شدم اولین نکته ای که ذهنم را مشغول کرد حضور بچه های قد و نیم قد در کمپ سه روزه بود. این همه علاقه مندی بچه ها که پای خانواده های آنها را نیز در بعدازظهر گرم آخرین روزهای بهار به تالار باز کرده بود نشان داد بسکتبال را خیلی ها از جمله کاپیتان تیم ملی بسکتبال به درون خانواده ها برده اند.

اگر نظیر این خانواده ها در زمان نونهالی صمد کم بود و تنها ایرج نیکخواه بهرامی بود که پای دو بچه اش ایستاد و دو قهرمان بسکتبال تحویل ورزش ایران داد اینک باید بین این همه خانواده گشت تا مثل صمد و آیدین خدابیامرز پیدا کرد. یعنی می شود؟ بچه های امروز این باور را کمی سخت کرده اند.

بدن ها در کمپ نیاز به حرکات اصلاحی دارند. صمد این را خوب می داند اما در کمپ سه روزه چه باید کرد؟ کاپیتان تیم ملی بسکتبال که رویکردی آکادمیک دارد می گوید باید آکادمی بسکتبال تاسیس کرد و بچه ها را تحت آموزش های مختلف قرار داد.

شنیده اید و گفته اند ورزش ایران پر از استعداد است اما برای استعدادها چه باید کرد مهم تر است. آرش غفاری در کمپ صمد اکنون در 43 سالگی به بچه ها کار با توپ را یاد می دهد . او یک استعداد بود. سال ها گذشت و او این روزها پس از طی کلاس های مربیگری بازگشته است تا دوباره خاطرات آرش و دوره همین بچه های داخل کمپ برای من زنده شود. دلم چقدر هوای دست به توپ های آرش را کرده بود .

خوشحالم دعوتنامه صمد رسید. خوشحالم به عنوان کسی که کاپیتان تیم ملی را از همین سن و سال 10 و 11 ساله در بسکتبال دیده بودم اکنون در سی و یک سالگی صمد شاهد تمرین دادنش به بچه هایی در همان گروههای سنی شدم. او بازیکن خوبی است و می تواند یک مربی خوب هم باشد. دومین دوره از کمپ آموزشی تمرینی صمد نیکخواه‌بهرامی این را ثابت کرده است.

وقتی دعوتنامه کاپیتان تیم ملی بسکتبال رسید و من رفتم کمپ، نه آیرون سوسیاس مربی آمریکایی چشمانم را خیره کرد و نه صدای موزیک مزاحم بازخوانی پرونده خاطرات ذهنم شد بلکه تمام آن لحظه ها برایم با رشد پایه ای صمد از تیم های مینی بسکتبال ، نونهالان، نوجوانان و جوانان و حتی امید و بعد بزرگسالان مرور شد و تاثیری که او می تواند روی بازیکنان آینده بسکتبال ایران بگذارد.

صمد در کنار هر بازیکن سعی می کرد اصول پایه را به آنها منتقل کند تا آنها در جریان بازی فراگیری بهتری داشته باشند. پس از نونهالان نوبت به رقابت‌های تیمی نوجوانان رسید که فرصتی بود تا کاپیتان تیم ملی تمرکز بیشتری برای بازی‌سازی آنها داشته باشد.

در بخش جوانان نیز صمد بیشتر در کنار آنها قدم می زد تا این بازیکنان بتوانند فضای بیشتری برای خودنمایی پیدا کنند.پس از هر دوره مسابقه بسکتبالیست‌های حاضر به طور دسته جمعی و تکی با صمد نیکخواه‌بهرامی عکس یادگاری می‌گرفتند.

صمد نیکخواه‌بهرامی در سه روزی که کمپ خودش را برگزار کرد شاید جمعه کمی خسته شده بود اما هر لحظه کنار شاگردانش قرار می گرفت. کاپیتان تیم ملی بسکتبال تنها تهرانی ها را جذب کمپ خود نکرده بود. نکته جالب توجه این بود که یکی از دوستداران بسکتبال و البته طرفداران کاپیتان تیم ملی از عسلویه راهی تهران شده‌ بود تا در این کمپ حاضر باشد. او با اینکه تا ساعات پایانی کمپ هنوز نرسیده‌ بود اما لباسی که از قبل برای او فراهم شده بود، در کمپ باقی مانده بود تا با رسیدن به تهران آنها را از شماره 14 بسکتبال ایران بگیرد.

محمد رضاپور - جام جم