ارزش واقعی سرخابی

در فوتبال مریض‌احوال ما، این صندوقچه‌های زراندود و خاک‌خورده همان استقلال و پرسپولیس هستند که با پشتوانه چند ده میلیون نفری هوادارانشان بسان طفل‌هایی بی‌سرپرست به حال خودشان رها شده بودند. نمی‌گوییم آنهایی که در این سال‌ها مدیریت این دو باشگاه ریشه‌دار و مردمی را برعهده گرفتند نااهل بودند و اینهایی که قرار است اخیرا سکان مدیریتی این دو باشگاه را برعهده بگیرند اهل هستند، اما باید اعتراف کرد در سال‌هایی که نقش فوتبال به عنوان پولسازترین صنعت دنیا پررنگ تر از همیشه است، ارزش واقعی پرسپولیس و استقلال به عنوان قدمت‌دارترین و پرافتخارترین تیم‌های باشگاهی ایران و آسیا بشدت مغفول واقع شده بود.

وقتی با یک مدیریت درست می‌توان اسپانسرهایی برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس پیدا کرد که سالانه 30 تا 50 میلیارد تومان برای آنها هزینه کنند، معنایش این است که در تمام سال‌های اخیر، این دو صندوقچه زراندود نقش همان جعبه‌های خاک خورده گوشه انبار را بازی می‌کردند؛ جعبه‌هایی که به جای سودآوری فقط بدهی روی دست گردانندگان خود گذاشتند. پرسپولیس و استقلالی که می‌توانستند در تمام این سال‌ها فقط سودآور باشند و بس، چند فصل اخیر را در شرایطی سپری کردند که حتی از جذب اسپانسرهای چند صد میلیون تومانی هم عاجز بودند، چه رسد به جذب منابع مالی چند ده میلیاردی. همین ضعف مدیریت و اشراف‌نداشتن به ارزش واقعی این دوباشگاه، سبب شد بعد از چند سال یک بدهی صد میلیارد تومانی در دفترچه حسابرسی آنها به ثبت برسد. یک بدهی صد میلیاردی، به همراه سال‌ها خون دل خوردن عده زیادی هوادار که شاید بزرگ‌ترین دلخوشی‌شان چشیدن طعم پیروزی با تیم محبوبشان بود.

بی‌شک ارزش استقلال و پرسپولیس به‌مراتب بیشتر از این است که برند هر یک از این دو باشگاه در سال به 40 یا 50 میلیارد تومان فروخته شود، اما فعلا باید به همین میزان بسنده کرد و خوشحال بود از این‌که پس از سال‌ها، خاکی که روی این صندوقچه‌های ارزشمند فوتبال نشسته بود، در حال زدوده شدن است.

رضا پورعالی / گروه ورزش