چند روز بهتر زندگی کن

در فرهنگ سنتی ما طبق یک قانون نانوشته بیشتر زنان بخصوص آنهایی که در میانسالی به هر دلیلی همسرشان را ازدست می‌دهند، ترجیح می‌دهند بقیه عمر را به‌تنهایی سپری کنند.

آنها اگر فرزند یا فرزندانی داشته باشند، تمام وقت و انرژی خود را برای به سرانجام رساندن آنها می‌گذارند و به اصطلاح همه زندگی‌شان در امروز و آینده‌ بچه‌ها خلاصه می‌شود.

آنها به مرور خواسته‌های خود را فراموش می‌کنند البته این نوع فراموشی را به نوعی سرکوب خواسته‌ها هم می‌توان نامید وگرنه کدام زن یا مرد است که نیاز‌های عاطفی و جسمی‌اش خیلی زود تمام شود؟ مردان در این موضوع خود را کمتر دچار محدودیت می‌کنند.

بیشتر مردان میانسال یا جوان اگر همسر خود را از دست بدهند، بعد از مدتی همراه و هم‌صحبت جدیدی پیدا می‌کنند، اما زنان بیشتر از مردان خود را محدود می‌کنند.

این زنان را به نوعی می‌توان جزو زنانی قرار داد که خودخواسته رنج و دشواری‌های زندگی را بر دوش می‌کشند.

تلویزیون مدتی است که به این آسیب پنهان توجه کرده و با تولید تله‌فیلم‌هایی به زنان، فرزندان آنان و اطرافیانشان گوشزد می‌کند که زنان هم می‌توانند مجددا برای خود همسری اختیار کنند تا در ادامه زندگی یار و یاور آنها باشد.

در ایام عید و بعد از آن تله‌فیلم‌های «چند روز بیشتر» و «حنا» از شبکه‌های سه و تهران به نمایش در آمد که در آنها به زنانی می‌پرداخت که بعد از مرگ همسرشان با دختر خود زندگی می‌کردند و تمایلی نداشتند که به ازدواج مجدد فکر کنند، اما دخترانشان آنها را تشویق می‌کردند که بهتر است برای ادامه زندگی همراهی را انتخاب کنند.

همین گوشزد‌های کوچک در کنار قصه‌ای که سوژه اصلی آن ازدواج مجدد نیست، خانواده‌ها و زنان را روی این مساله حساس می‌کند و آن سنت نانوشته را بتدریج محو می‌کند که اگر زنی که صاحب فرزند است،‌ همسرش را از دست داد تا آخر عمر تنها بماند.

این حرکت تلویزیون می‌تواند به فرهنگ‌سازی درست بینجامد، همچنان‌که برخی از نویسندگان و کارگردانان در سال‌های گذشته به موضوع ازدواج کهنسالان پرداختند، اما بتدریج این موضوع به حاشیه رفت و ادامه پیدا نکرد.

سازندگان آثار نمایشی می‌توانند از زوایای جدید و زیبا به ازدواج مجدد زنان و مردان میانسال بپردازند و در این باره فرهنگ‌سازی کنند.

طاهره آشیانی‌ - دبیر گروه رادیو و تلویزیون