در جستجوی شماره 8

پس از پایان دوران اوج علی کریمی، تیم ملی کشورمان فقدان بازیکنی که توانایی‌های مشابهی را داشته باشد تا حدودی احساس کرده و در آستانه جام جهانی 2014 گزینه‌های کارلوس کرش برای بازی در این پست بشدت محدود شده است. در آخرین فهرست تیم ملی نام بازیکنانی مثل جواد نکونام، رضا حقیقی، بختیار رحمانی، علی کریمی (سپاهان)، آندرانیک تیموریان، خسرو حیدری، مجتبی جباری و قاسم حدادی‌فر در میان هافبک‌ها به چشم می‌خورد که جملگی آنها می‌توانند در سیستم 1-3-2-4 نقش هافبک وسط و بازیکن پشت مهاجم را ایفا کنند، اما چند بازیکن لیگ برتری دیگر را می‌توان در فهرست بازی در پست 8 تیم ملی در سیستم مذکور گنجاند.

مجتبی جباری: گزینه اصلی کارلوس کرش برای بازی پست هافبک پشت مهاجم کسی نیست جز مجتبی جباری؛ بازیکنی که از هوش و غریزه‌ای استثنایی در ارسال پاس‌های عمقی و مورب برخوردار است و می‌تواند در لحظات سرنوشت‌ساز ورق را به سود تیم ملی برگرداند. شماره 8 سابق استقلال یک متخصص واقعی در دادن پاس‌های طلایی است و کرش برای موفقیت در جام جهانی حساب ویژه‌ای روی او باز کرده است. تنها نقطه ضعف جباری شکننده بودن این بازیکن و مصدومیت‌های ناگهانی اوست. چنان‌که او به دلیل مصدومیت جام جهانی 2006 را از دست داد. جباری امسال در الاهلی بازی‌های قابل قبولی ارئه داده، اما در بازی دوستانه تیم ملی مقابل گینه عملکرد درخشانی نداشت و آثار مخرب بازی در لیگ قطر در بازی‌اش نمایان بود. اگر جباری در چند بازی دوستانه دیگر که در راه است کیفیت مشابهی را بروز بدهد، کرش سراغ گزینه‌های دیگر خواهد رفت.

اشکان دژاگه: احتمال این‌که کرش در جام جهانی از اشکان دژاگه در پست هافبک وسط بازی بگیرد زیاد نیست، اما او در بازی تیم ملی مقابل لبنان در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا در همین پست بازی کرد و دست بر قضا عملکرد قابل ملاحظه‌ای هم داشت. بازیکن مورد علاقه کرش که حالا تجربه بازی در لیگ برتر انگلیس را یدک می‌کشد از قدرت بدنی بالا، سرعت قابل ملاحظه و تکنیک قابل‌قبولی برخوردار است و بازی کردن در بهترین لیگ باشگاهی جهان او را از دیگر گزینه‌های این پست متمایز کرده است؛ آنچه از نظر کارلوس کرش هم یک مزیت ویژه است. این احتمال وجود دارد که در سیستم 1-3-2-4 خسرو حیدری در پست گوش راست به میدان برود و اشکان دژاگه به پست پشت مهاجم منتقل شود. شاید اشکان سورپرایز کرش برای حریفان ایران در جام جهانی باشد.

علی کریمی: شماره 8 معروف فعلا جایی در ترکیب تیم ملی ندارد، اما کرش همیشه تاکید کرده درهای تیم ملی به روی او باز است و این یعنی احتمال حضور جادوگر در جام جهانی برزیل. با توجه به بضاعت محدود فوتبال باشگاهی ایران، کریمی پس از مجتبی جباری انتخاب دوم کرش برای بازی در پست هافبک وسط است. او با تکیه به قدرت دریبلینگ و تکنیک منحصر به فردش می‌تواند گره بازی را در لحظات حساس باز کند و مدافعان حریف را به دردسر بیندازد. کرش برای تمام بازیکنان و حتی مربیانی که از تیم ملی کنار کشیدند راه بازگشتی باقی نگذاشت، اما هیچ وقت درهای تیم ملی را به روی علی کریمی نبست، زیرا خوب می‌داند گزینه‌هایش برای این پست بشدت محدود است. تنها ایراد کریمی سن بالای این بازیکن است، اما او حتی در 30 دقیقه پایانی هر بازی می‌تواند به کابوس مدافعان حریف تبدیل شود.

پیام صادقیان: کارلوس کرش نام بهترین بازیکن پرسپولیس در این فصل و یکی از پدیده‌های لیگ سیزدهم را بین مهاجمان قرار داده است. پیام صادقیان قابلیت بازی در پست هافبک میانی را دارد و در این فصل هرگاه در پست هافبک هجومی و هافبک آزاد برای پرسپولیس به میدان رفته، کیفیت قابل‌قبولی را بروز داده است. صادقیان در ارسال پاس‌های ناگهانی تبحر ویژه‌ای دارد و از سرعت و تکنیک لازم برای بازی کردن در پست هافبک میانی برخوردار است. وقتی صادقیان در تیم ملی جوانان بازی می‌کرد علی دوستی‌مهر مدام از توانایی‌های او در پشت محوطه جریمه حریفان صحبت می‌کرد و به نظر می‌رسد کرش هم به توانایی قابل توجه او در سرعت دادن به بازی پی برده است. تنها نقطه ضعف پیام صادقیان، جوانی و کم‌تجربگی اوست که گاهی در درگیری‌های فیزیکی آشکار می‌شود.او در بازی مقابل کویت در پست هافبک پشت مهاجم به میدان رفت و عملکرد بدی نداشت، اما باید دید کارلوس کرش به جوان خام و کم تجربه‌ای مثل او اعتماد می‌کند یا ترجیح می‌دهد بازیکن باتجربه‌تری را به برزیل ببرد.

بختیار رحمانی: یکی دیگر از پدیده‌های این فصل هم می‌تواند یکی از گزینه‌های کرش برای بازی در این پست باشد. بختیار رحمانی که با 24 سال سن دو فصل است در لیگ برتر می‌درخشد، تکنیک قابل ملاحظه‌ای دارد و مغز متفکر فولاد محسوب می‌شود. او در برابر کویت در پست هافبک چپ به میدان رفت اما با توجه به توانایی‌هایش در بازی رو به جلو و سرعت قابل قبولی که دارد می‌تواند در پست 8 سیستم 1-3-2-4 به میدان برود.

محمد نوری: یکی از بی‌حاشیه‌ترین بازیکنان لیگ برتر، این روزها در پرسپولیس به یک نیمکت‌نشین تمام عیار تبدیل شده و به همین دلیل از فهرست بازیکنان تیم ملی برای بازی با کویت و گینه حذف شد. محمد نوری یکی از بازیکنان فانتزی لیگ برتر است که پیش از این پای ثابت اردوهای تیم ملی بود، اما در این فصل مجال خودنمایی در ترکیب پرسپولیس به او داده نشده و در اغلب بازی‌ها نیمکت‌نشین بوده است. محمد نوری، از قدرت شوتزنی بالایی برخوردار است و در ارسال پاس‌های عمقی تبحر دارد، ضمن این‌که سرزن خوبی هم محسوب می‌شود. او در آخرین سال‌های فوتبالش به بلوغ و تکامل رسیده، اما دایی ترجیح می‌دهد از جوانان پرانرژی مثل محسن مسلمان و پیام صادقیان در این پست استفاده کند. نیمکت نشینی نوری در پرسپولیس شانس موفقیت او در تیم ملی را هم بشدت کاهش داده است. با توجه به شرایط فعلی این بازیکن و فرصت کوتاهی که تا شروع جام جهانی 2014 باقی مانده، بعید است کارلوس کرش روی او حساب باز کرده باشد.

قاسم حدادی‌فر: ستاره ذوب‌آهن در لیگ سیزدهم در بازی دوستانه مقابل گینه به جای آندرانیک تیموریان در پست هافبک دفاعی به میدان رفت و در سیستم 1-3-2-4 بازیکن کناری جواد نکونام بود، اما با توجه به تکنیک ذاتی و تبحرش در ارسال پاس‌های عمقی یکی از گزینه‌های بازی در پست پشت مهاجم نیز هست. قاسم حدادی فر اما در تیم انتهای جدولی ذوب‌آهن روزهای دشواری را سپری می‌کند و آمادگی ذهنی لازم برای بازی در یکی از مهم‌ترین پست‌های تیم ملی را ندارد. حدادی‌فر قابلیت بازی در چند پست مختلف را دارد و به همین دلیل یکی دیگر از بازیکنان مورد علاقه کرش محسوب می‌شود. اگر او هم مسافر برزیل شود می‌تواند ذخیره خوبی برای مجتبی جباری باشد.

حمیدرضا رسولی ‌/‌ جام‌جم