فرهنگ ورزش در سایه!

براستی فکر می‌کنید دلیل این بی‌اخلاقی‌ها در ورزش چیست؟ آیا همه چیز به این برمی‌گردد که همراه با ورود بی‌ضابطه پول به چرخه ورزش، بلوغ فکری و فرهنگی لازم در بین بازیگران عرصه ورزش اعم از قهرمانان و مربیان ایجاد نشده است، یا ریشه همه اینها برمی‌گردد به این که ورزش ما برخوردهای سلبی و انضباطی لازم را در قبال این ناهنجاری‌های رفتاری و اخلاقی از خود نشان نداده است؟

بی‌شک همه اینها بر هم اثرگذار است و نمی‌توان صرف پول را در این بی‌اخلاقی‌ها متهم شماره یک دانست.

چه این‌که اگر بخواهیم چنین حکمی دهیم باید بگوییم همه ثروتمندان بی‌اخلاق هستند که طبیعتا چنین نیست و اگر امروز جامعه ورزش با معضل بی‌اخلاقی مواجه است، باید دید در بستر ورزش چه کاشته‌ایم و کدام کار فرهنگی خاص را انجام داده‌ایم که به استناد آنها بتوان دلگرم بود دامنه این ناهنجاری‌ها در محیط ورزش رو به کاهش خواهد گذاشت؟

متاسفانه در ورزش ایران آن‌قدر که به روبنا و ظواهر توجه کرده‌ایم به باطن آن توجه لازم را نشان نداده‌ایم تا بدنه ورزش در شرایطی روز به روز بزرگ شود که به دلیل پایه ضعیف، هر لحظه امکان هر سستی و کژی در آن هست.

برای همین هم هست که امروز شاهدیم یک قهرمان ملی و شناخته شده رشته والیبال در سطح جامعه، بدون دل‌نگرانی از عواقب عملکرد خود، دست به فحاشی می‌زند و تازه در پاسخ به این پرسش که چرا در حین مسابقه فحاشی کرده است، جواب می‌دهد که فحش‌هایش به زبان فارسی نبوده و کسی متوجه آنها نشده است! واقعا چه باید گفت، آیا قهرمان ملی که کلی برایش هزینه شده تا این گونه در سطح ورزش رشد کرده و به شرایط امروز برسد، باید غیرمسئولانه در رابطه با عملکرد خود صحبت کند؟ به‌طور طبیعی اگر با چنین ورزشکارانی برخورد‌های تنبیهی لازم صورت گیرد، آنان به خود اجازه نمی‌دهند که بسادگی و بدون کوچک‌ترین دغدغه‌ای، ارزش‌ها را در محیط ورزش زیر پا گذاشته و با فحاشی، محیط‌های پاک ورزش را آلوده کنند.

بدیهی است این مساله باید هشداری برای مسئولان ورزش تلقی شود و موضوع فرهنگی ورزش را جدی‌تر از گذشته مورد توجه قرار دهند؛ موضوعی که باید در ورزش اصل باشد تا فرع، مطمئنا اگر امروز این هشدار را جدی نگیریم، فردا سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

حجت‌الله اکبرآبادی - دبیر گروه ورزش