از بازیگری تا تألیف

یکی از شاخصه‌های بازی اسلامی، بازی زیرپوستی او بود. او با میمیک چهره و نگاه‌های نافذش می‌توانست نقش‌های مختلف را به آن چیزی که خود از نقش ترسیم کرده بود، برساند و بازی با چشمانش در سریال مدرس نیز بخشی از شخصیت مقاوم و متنفذ این شهید بزرگوار تاریخ را به باور مخاطب می‌نشاند.

یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد چهره اسلامی، قابلیت‌ چهره‌پردازی صورت او بود که سبب می‌شد بتواند در قالب نقش‌های متفاوت به باور تماشاگر بنشیند و به اصطلاح گریم‌خور بودن این چهره، جای مانور زیادی برای طراحان چهره‌پردازی داشت. اسلامی از این ویژگی‌ در بسیاری از کارهایش مثل خواستگاری، دل‌نمک و شاخه‌های بید استفاده کرد.

اسلامی البته شاخصه مهم دیگری داشت و این که تلاش می‌کرد در نقش‌هایش کلیشه نشود، به طوری که در کارنامه‌اش به کمتر اثری بر​می​خوریم که اسلامی را در نقش‌های مشابه ببینیم.

به عبارتی دیگر، اسلامی آنقدر در ارائه نقش مدرس با شناخت عمل کرد که گویی خود را با مدرس یکی کرده بود و نمی‌شد این دو را از یکدیگر تفکیک کرد. از این دیدگاه، مولفه‌هایی که اسلامی با خود به این سریال آورد، موجب شد او که در مرغ حق، کنار جمعی از بازیگران حرفه‌ای تئاتر و تلویزیون از جمله جمشید اسماعیل‌خانی، دانیال حکیمی، شمسی فضل‌اللهی، مجید جعفری، عنایت شفیعی، محمود عزیزی، حسین خانی‌بیک، هادی مرزبان و اکرم محمدی بازی می‌کرد، برگ برنده سریال حسین مختاری شود و به تنهایی بخشی از بار دراماتیک این سریال را به دوش بکشد که البته در این راه دوبله منوچهر اسماعیلی و چهره‌پردازی نیز به کمک او آمدند.

بازیگرانی که با زنده‌یاد اسلامی همبازی بودند معتقدند او هنرمندی وارسته بود و خوی و منش آزادگی‌اش در ذهن آنها مانده‌ است.

آنها می‌گویند جدیت همراه مهربانی‌اش را نمی‌شود فراموش ‌کرد. بسیاری از کارگردان‌هایی که با اسلامی کار کرده‌اند، از یدالله صمدی گرفته تا مسعود کیمیایی، سیروس الوند، مهدی فخیم‌زاده، حسن هدایت، سیامک شایقی و... می‌گویند او به خود و هنرش اعتماد داشت، اندازه خودش را می‌دانست و هیچ وقت خودش را در قالب یک بازیگر نقش اول یا نقش چندم نمی‌دید.

او همیشه می‌گفت: «هنر هیچ‌ وقت آدم را رده‌بندی نمی‌کند. هنر آدم را در ذهن مردم جاودانه می‌کند.»

هادی اسلامی، مولفه‌های بازیگری خود را البته در بسیاری دیگر از فیلم‌های شاخص خود ازجمله «اتوبوس»، «سرب» و «خواستگاری» با خود داشت، به‌طوری که تصور این فیلم‌های سینمایی بدون حضور اسلامی تا حدود زیادی غیرممکن به نظر می‌رسد.

محمدرضا معتمدی