برای مردان آتش

دیروز روز آتش‌نشان بود؛ روزی برای دلاورانی که از آتش باکی ندارند و نجات انسان را در سرلوحه وظیفه‌شان قرار داده‌اند.

برایشان فرقی نمی‌کند در خواب باشند، مشغول غذا خوردن یا این ‌که همین الان از ماموریت برگشته باشند، کافی است آژیر خطر به صدا درآید، همگی‌شان به دل آتش می‌تازند تا مبادا آتش شوخی‌اش بگیرد و با جان شهروندی بازی کند.

شهدای آتش‌نشان هم کم نیستند. امسال قصه رشادت امید عباسی همه‌جا پیچید. این آتش‌نشان دلیر وقتی دید که دخترک 9 ساله از ترس شعله‌های آتش قصد دارد خودش را از طبقه دهم یک ساختمان در حال سوختن پرتاب کند، ماسک را از صورتش درآورد و به صورت دخترک زد، اما خودش بر اثر مسمومیت شدید به کما رفت.

خانواده امید، اعضای بدن فرزند دلیرشان را به بیماران نیازمند اهدا کردند تا ایثار و فداکاری در برابر امید زانو بزند.

دی سال قبل هم جواد محمدی، جمع دوستان آتش‌نشانش را ترک کرد و در شرایطی که در حال کمک برای مهار زبانه‌های آتش بود، با یک کامیون در جاده تصادف کرد و جانش را برای نجات بازماندگان فدا کرد.

علی خورشیدفر، محمدرضا امیری، عباس حائزی، عبدالله فولادی و حسین بهروز هم از دیگر آتش‌نشا‌‌نان شهیدی هستند که زمان زیادی از شهادتشان نمی‌گذرد و چند برابر این دلیران آتش‌نشان نیز در زمان‌های گذشته، جانشان را برای نجات هموطنان جاگذاشتند.

البته روز آتش‌نشان، فقط روز مردان آتش‌نشان نیست، این روزها تعداد زنان آتش‌نشان هم کم نیستند؛ زنانی که پابه‌پای مردان آتش‌نشان، به قربانیان آتش کمک می‌کنند و از هرم گدازه‌ها نیز واهمه‌ای ندارند.

امین جلالوند - ‌گروه جامعه