کمک کنین هلش بدیم...!

خبر وارده: «معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور گفت: وزارت اقتصاد، بانک مرکزی و معاونت برنامه‌ریزی، ماموریت بهبود معیشت مردم را برعهده گرفتند. آقای محمدباقر نوبخت افزودند که هدف راهبردی این معاونت، توسعه کشور و هدف کوتاه‌مدت آن، بهبود وضع معیشت مردم است.» ـ به نقل از جراید بی‌پول!

به نظر ما که سه دستگاه کافی نیست و 30 دستگاه (18 وزارتخانه به اضافه سازمان‌های اقتصادی موجود) باید به بهبود وضع اقتصادی مردم کمک کنند. خود مردم هم باید مشارکت داشته باشند. دولت و ملت باید با هم هل‌بدهند. دیدید وقتی که چرخ یک خودرو داخل یک جوی آب یا چاله‌ای جایی می‌افتد، طرف می‌آید پایین و خطاب به رهگذران می‌گوید:

ـ جناب، لطفا یک دستی برسونید درش بیاریم!...

حکایت مینی ماستمال:« نقل است که عابری یک تومان به کسی داد و بدو گفت که در حق ما دعا کن. مرد نگاهی به سر و روی وی انداخت و گفت: با این رنگ و رویی که تو داری، بعید می‌دانم یک تومان و یک دعا، کارت را راه بیندازد!»

بسته پیشنهادی: اصلاح اوضاع اقتصادی، نیاز به همیاری و همراهی همگان است و یک دست صدا ندارد، فلذا با تقدیم یک بسته پیشنهادی ناقابل، به سهم خودمان به اهداف راهبردی دولت کلیددار کمک عاجل می‌نماییم:

1 ـ بالا زدن آستین: سه دستگاه فوق‌الذکر که مامور بهبود معیشت مردم شدند، طی یک ابلاغیه یا اعلامیه، به تمامی همکاران زیرمجموعه‌شان اعلام نمایند که آستین‌ها را بالا بزنند.

نگهبانی‌های دم در بر بالا بودن آستین‌های کارمندانی که وارد محل کار می‌شوند، حسن نظارت داشته باشند. یک کسی هم بر آستین‌های خودشان همین نظارت را داشته باشد.

2 ـ شفاف بودن: دولت برآمده از انتخاب ملت، میزان پنچری چرخ اقتصادی را خیلی شفاف و صاف توضیح دهد و آن را باز کند. این شکلی، همه تکلیف خودشان را بهتر می‌دانند که هر کس چقدر باید هل بدهد. البته هل دادن، یک کار کوتاه‌مدت است. همزمان، باید که دولت در اندیشه گرفتن پنچری آن باشد. البته بعد از آن که فهمید از کجاها سوراخ است و از کجاها باد می‌دهد.

3 ـ گشت اقتصاد: تمامی نیروهای ارشادی‌مان فقط در گشت ارشاد خلاصه نشوند؛ بلکه یک‌سری گشت‌هایی هم داشته باشیم تحت‌عنوان گشت اقتصاد که اگر نامحسوس هم باشند، چه بهتر. این گشت‌های مفید، هرجا گرانی و کارشکنی اقتصاد‌ی‌‌‌ای چیزی دیدند، سریع تذکر لسانی بدهند و تعهد بگیرند که رعایت شئونات اقصادی را بنماید. مردم از این ولنگاری‌ها و فسادهای آشکار اقتصادی است که به ستوه آمده‌اند. گروه‌های خودجوش هم اگر در این زمینه یک اعتراضی چیزی بکنند، مزید امتنان خواهد بود.

رضا رفیع