ای که مراخوانده‌ای

به من توان روزه‌داری عطا کن، توانی که روزه باشم نه آن که تنها از خوردن و آشامیدن برحذر باشم و با امساک و پرهیز از خوردن و آشامیدن خود را روزه‌دار بدانم.

خدایا! من به مدد و یاری تو توانمندم، به کمک تو نیازمند، به قدرت تو تکیه داده‌ام و سرمست جبروت و عظمت توام که جرأت بندگی به خود داده‌ام و در لحظه لحظه حیاتم، خود را بنده تو می‌دانم، حالا برای بندگی‌ام تو به یاری من بشتاب، می‌خواهم روزه‌دار باشم، روزه‌ای که همه حرکات و سکنات من، خواب و بیداری‌ام، نشست و برخاستم، سخن و سکوت من، گفتار و رفتارم و فکر و اندیشه‌ام به آن گواهی دهند که من روزه‌ام؛ روزه‌ای که زبانم را از هر گفته‌ای برحذر دارد و هر سخنی را نگوید.

به من توانی عطافرما که در مقابل باطل سکوت نکنم و سخن حق بگویم و حالا که لب به سخن باز می‌کنم از باطل دوری بگیرم.

روزه‌داری باشم که گام‌هایم مرا به هر جایی راهنما نباشد و مرا به محفل انس با تو رهنمون باشد، دستانم به یاری درماندگان بشتابد و پیشی بگیرد.

خدایا! من خود را روزه‌دار می‌دانم، تو بر روزه‌‌ام رنگی از اخلاص بکش و مرا در زمره روزه‌داران قرار بده.

خداوندا! نماز مرا همه این‌گونه قرار ده، آن طور که بیداری و شب زنده داری مرا مورد عنایت خود قرار خواهی داد. بی‌نگاه تو پاهایم سست می‌شود و هیچ رمقی در وجودم نخواهد ماند.

ای که مرا خوانده‌ای! راه نشانم بده، راه هدایت و راهی که مرا به کوچه باغ‌های رستگاری و به سوی آبی‌آسمان رهنمون باشد و مرا از خطاها و لغزش‌ها برحذر سازد.

ای که نام تو سرآغاز نام‌هاست، توفیق بده تا با نام تو آغاز کنم و با نام تو به پایان رسانم زیبایی زندگی هر روزم را. من با نام تو زنده‌ام که یاد تو آرامش بخش دل‌هاست.

خدایا! تو در این مهمانی مرا آن بدار که خود می‌خواهی و دوست داری و به آن رضایت داری.

محمد خامه‌یار - جام‌جم