بی‌تو، به تو نمی‌رسم

وقتی به خود می‌نگرم و به خود فکر می‌کنم دیگر هیچ حرف و گفته‌ای برایم باقی نمی‌ماند جز اعتراف به پشیمانی، در مهمانی تو زبان به توبه، استغفار و انابه دارم، می‌خواهم مرا در زمره آنان که اهل استغفارند به شمار آوری که این توفیق بزرگ من در این مهمانی است. وقتی به خود می‌نگرم، اظهار عجز و ناتوانی می‌کنم به خاطر آنچه بر نفس خود روا داشته‌ام که نباید روا می‌داشته‌ام! آنچه را نیک می‌پنداشته‌ام که پنداشته‌ای، پوچ و باطل بوده است.

خدایا! اگر مرا مورد لطف خود قراردهی، مرا در زمره استغفارکنندگان به شمار آوری، با تاریکی‌های زندگی وداع خواهم کرد و زمزمه‌های روشنایی خواهم داشت و از تو می‌طلبم حال که مرا مورد غفران و بخشش قرار داده‌‌ای، از بندگان نیکو سرشت و صالح خود قرار دهی، آنان که اهل اطاعت و فرمانبر فرمان تو خواهند بود.

خدایا! این پنجمین روز از ضیافت توست و من به تمنای لطف تو، هیچ‌ آرزویی جز توفیق اطاعت از تو ندارم، توکه مرا به بندگی پذیرفته‌ای مرا از دوستان مقرب خود قرار ده. من به لطف تو محتاجم و به عظمت نگاه تو گرفتار.

خدای مهربانم!‌ مرا دریاب. در این روزهایی که به عشق تو کام از طعام می‌بندم و زبان به دروغ نمی‌گشایم و چشم بر گناه می‌بندم.

بارالها! به من نیرو بده. نفسم را تذهیب کنم و روی بر هوی و هوس ببندم و بنده‌ای شوم که تو دوستش داری.

خدای من! در این پنجمین روز از ماه مهمانی تو، به من توفیق ده همانی شوم که تو می‌خواهی و همانی به من ارزانی کن که دوست داری بندگانت داشته باشند.

خدای من! بی‌تو به تو نخواهم رسید. مهمانی از نگاه تو شروع می‌شود، وقتی مرا در صف خوبان عالم جای می‌دهی، وقتی توبه مرا می‌پذیری، وقتی مرا تعالی می‌بخشی، وقتی مرا روزی می‌دهی در زمره دوستان خوبت به شمار می‌آوری، وقتی همه وجودم لب به سخن باز می‌کنند که تو ارحم الراحمین هستی.

محمد خامه‌یار - جام‌جم