حمایت انتقادی

البته حمایت آشکار و پنهان برخی چهره‌ها با پیشینه اصولگرایی یا اصلاح‌طلبی از ایشان هم بخش دیگری از واقعیت است.

سخن ما در این یادداشت، تکلیف اصولگرایان بارئیس‌جمهوری است که از آنها نیست.

بگذارید صحبت پیرامون این موضوع را از خاطره‌ای آغاز کنم. در یکی از جلسات مدیران مسئول روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها با وزیر ارشاد دولت نهم، آقای صفارهرندی بااشاره به پروژه‌ای گله کرد که چرا برخی مطبوعات حداقل وظیفه حرفه‌ای خود را انجام نمی‌دهند و برخی اقدامات دولت که انصافا ارزشمند است؛ در روزنامه‌های آنها حتی منعکس نمی‌شود؟

پاسخ مدیرمسئول یکی از روزنامه‌های شاخص اصلاح‌طلب شنیدنی بود. وی خطاب به وزیر ارشاد گفت (قریب به مضمون): این‌که خیلی روشن است، ما موافق این دولت نیستیم و برای موفقیت او کاری نمی‌کنیم و تلاش می‌کنیم دولت مورد نظر ما سر کار بیاید، لذا فعالیت‌های این دولت را پوشش نمی‌دهیم!

صراحت این مدیرمسئول اصلاح‌طلب که احتمالا حرف دل برخی دیگر از همفکران او هم بود، همه را شگفت‌زده کرد و به نظرم آقای صفارهرندی هم با اشاره به صراحت این اعتراف، دیگر موضوع را ادامه نداد.آیا اصولگرایان هم با دولت برنیامده از آنها این‌گونه رفتار می‌کنند؟

پاسخ این پرسش، قاطعانه منفی است و به نظرم همین جا یکی از تفاوت‌های مهم اصولگرایان واقعی با جریان‌های دیگر آشکار می‌شود.

نگاه اولیه اصولگرایان به دولت‌ها در نظام جمهوری اسلامی اعم از این‌که رئیس‌جمهور و دولت او رسما متعلق به جریان اصولگرا باشد یا نباشد، نگاه به «دولت نظام جمهوری اسلامی» است و وظیفه و تکلیف آحاد جامعه و خصوصا اصولگرایان، کمک و همراهی برای موفقیت این دولت است.

اصولگرایان، نگاه قبیله‌ای ندارند و نباید داشته باشند که اگر دولتی برآمده از آنان باشد، مورد حمایتشان باشد و برای موفقیتش تلاش کنند و اگر از آنان نبود، برای شکستش برنامه‌ریزی و تلاش کنند یا حداقل از او حمایت نکنند.

بنابراین رویکرد اولیه اصولگرایان به دولت جناب آقای دکتر روحانی، رویکرد حمایتی خواهد بود و بدون تردید هم، در صورت موفقیت ایشان خشنود خواهند شد. از سوی دیگر اصولگرایان نمی‌توانند و نباید نسبت به رفتار دولت، منفعل و نگران انگ‌ها و برچسب‌ها باشند.

همان‌طور که حمایت از اقدامات و تصمیمات درست دولت وظیفه است، نقد تصمیمات و اقدامات احیانا نادرست و خارج از چارچوب، اصول و معیارهای نظام جمهوری اسلامی ایران نیز وظیفه و تکلیف است. لذا می‌توان گفت رویکرد کلان اصولگرایان به دولت «تدبیر و امید» حمایت انتقادی خواهد بود.

مهدی فضائلی