کاش این جوری نمی‌شد

از جمله حواشی فوتبال ایران که همواره در طول سال بارها و بارها تکرار می‌شود، بگو مگوهای پیرامون آن است، از بازیکن و مربی تا سرپرست و مدیرعامل و گاه لیدرها فضای مطبوعات و رسانه‌ها و در نهایت سکوها را ملتهب می‌کنند و از خجالت هم درمی‌آیند و معمولا پس از چند وقت با یک روبوسی و عذرخواهی این‌گونه وانمود می‌کنند که هیچ اتفاقی نیفتاده ‌است، راستی یک بار ذهنتان را مرور کنید کدام دعوای فوتبالی ما، آشتی‌کنان کلیشه‌ای را به‌دنبال نداشته است و بعضی وقت‌ها دیواری کوتاه‌تر از مطبوعات پیدا نمی‌کنند و همه کاسه‌کوزه‌ها را سر همکاران ما می‌شکنند. دوست داشتن و در کنار هم بودن چیزی نیست که هیچ عقل سلیمی از آن بیزار باشد و طبیعتا آشتی دو نفر که کدورتی از هم به دل دارند نیز خوشایند بوده و هرکس آن را ببیند، لذت می‌برد؛ چرا که این قبیل مسائل در زندگی همه ما پیش آمده و وقتی خشم ما فروکش کرد، یا سمت طرف مقابل رفته و از او عذرخواهی می‌کنیم یا پوزش او را می‌پذیریم، البته بماند از سر خجالت که دیگر هیچ‌وقت دلمان نمی‌خواهد با او، در مورد کدورت پیش آمده صحبت کنیم. اما حکایت ورزشکاران و فوتبالی‌ها چیزی نیست که دامنه آن محدود به دو یا چند نفر بشود و هرگونه اظهارنظر و رفتار این افراد بازتابی میلیونی در سطح جامعه دارد و آنها که خوب می‌دانند آشتی چیز خوبی است خیلی هم خوب می‌دانند رفع عصبانیت از آن بهتر بوده و دست‌کم خبری از عرق شرم روی پیشانی‌شان، در موقع آشتی‌کنان نیست.به هر حال دست همه آنهایی که کدورت‌ها را با روبوسی تمام می‌کنند درد نکند، اما بد نیست نگاهی به تاثیر اجتماعی و کلمات رد و بدل شده خود، آن هم در سطح وسیع جامعه داشته باشند تا شاید درس عبرتی باشد برایشان.

چهارشنبه گذشته و پیش از بازی دوستانه پرسپولیس با تراکتورسازی، حبیب کاشانی، مدیرعامل قبلی باشگاه پرسپولیس و علی دایی با هم ‌آشتی و روبوسی کردند و به طور یقین ته دل آنها همین است و بس؛ کاش آن مسائل پیش نمی‌آمد!

امید توفیقی‌ /‌ گروه ورزش