بدون تقصیر مقصریم!

نامش را نمی‌دانم، نامدار نبود، اما در ساحل آفتاب نیمروز پنجشنبه «چمستان» همه از او سخن می‌گفتند، بی‌آن‌که کسی گوشش بدهکار هق هق فرزند شیرخواره‌اش باشد.

آن روز مردمان بسیاری که ترافیک سنگین جاده هراز را پشت سر نهاده، آمده بودند تا در ساحل آبی، ماندگی کار و ترافیک از تن به در کنند.

قایق‌های موتوری هم بازارشان گرم بود حسابی. 30 هزار تومان یک دور 10 دقیقه‌ای با سرعت و شتاب؛ برای دقایقی فاتح دریا شدن!

اما نمی‌شود بر لب آب نشست و کامی از آن برنگرفت آن هم در این روزها که گرم و گرم تر می‌شود، گاهی آن قدر گرم که حتی مادری را در کام داغ خود می‌بلعد.

ماجرا چیست؟ زن همراه همسرش چون بسیاری آبتنی می‌کردند، آن هم در آب‌های کم‌عمق و نزدیک ساحل، زنان اما در این میان با لباس رسمی مانتو و روسری و حتی گاهی با چادر درون آب رفته بودند.

گاهی شادی کودکان به ارتفاع مرغان آبی و بادبادک‌هایشان اوج می‌گرفت. قایق‌ها با سرعت می‌رفتند، شتاب بیشتر مسافران افزون‌تر؛ قایق‌ها میان آدم‌های داخل آب ویراژ می‌دادند تا شاید چشم‌های بیشتری خیره آنها شود و دیگران بیشتری بر این مرکب سوار شوند.

ناگهان صدایی به وسعت تمام ساحل پیچید؛ «زنم مرد». نگاه‌ها خیره شد، مردم جمع و یک روسری سبزرنگ در دریا شناور.

سریع اتفاق افتاد، آن‌سوتر صاحب قایق مانده بود، نه نمانده بود! فوری گاز قایقش را گرفت و رفت. زن، آب، خون، فریاد... نمی‌شود هیچ جمله‌ای برای این واژگان سر هم کرد؛ همین الکنی زبان شاید خود گویا باشد.

قایق به زن برخورد کرده بود، پره‌های موتورش هم به کتف او؛ «دستش قطع شده بود با بخشی از بدنش» این را یکی از مسافران حیرت‌زده قایق گفت. «نفس‌های آخرش را می‌کشید»، «نبضش نمی‌زد» و... این را ساحل‌نشینان ماتم‌زده تکرار می‌کردند. به همین سادگی....

«بدون تقصیر مقصریم»! زن در دریای بی‌مبالاتی همه ما گم شد. مردم، مسئولان و صاحبان وسایل تفریحی.

مسافران بویژه بانوان چشم از تابلوهای شنا ممنوع برمی‌گیرند، چون امکان دیگری برای شنا نیست. پلاژهای ویژه بانوان و طرح سالم‌سازی دریا از اول تیرماه آغاز می‌شود.

این پاسخ بی‌دردسر مامور ساحل است. گویی دمای هوا باید خود را با تقویم مسئولان تنظیم کند.

قایقرانان از بس که خود را خبره دریا و ساحل می‌دانند، نکات ایمنی حسابی فراموششان شده است؛ چیزهایی مثل سرعت و فاصله مطمئن از شناگران و ساحل....

یک زن، یک مادر در دریای بی‌مبالاتی همه گم شد.

سامان عابری - جام‌جم