خریداران هیجان

این وسایل، مشتریان را برای چند دقیقه وحشت‌زده می‌کند، اضطراب را به جانشان می‌ریزد و قلبشان را مثل گنجشکی ترسیده، به تپش می‌اندازد، اما باز هم مردمی که تا چند لحظه پیش ترسیده‌اند و جیغ کشیده‌اند و با التماس از راهبر خواسته‌اند دستگاه را نگه دارد، سراغ این وسائل می‌روند تا مزه هیجان و ترس و دلهره را یک‌بار دیگر بچشند.

این ترس و غلتیدن در فضایی میان زمین و هوا برای بعضی از مردم جزیی از زندگی است، اما برای بعضی دیگر تهوع‌آور است چون درک نمی‌کنند چرا برای ترسیدن، بند‌آمدن نفس، جیغ‌زدن و حس پرت شدن از ارتفاع باید وقت گذاشت و هزینه کرد.

با این حال بزرگسالان زیادی برای تجربه‌کردن چند دقیقه هیجان‌انگیز، ساعت‌ها در صف‌های طولانی شهربازی‌ها می‌ایستند تا انرژی خود را در صندلی پرنده، یوفو، جامپینگ، تونل وحشت، سیمیلاتورآلفاجت، دیوار مرگ، رنجر دوبل، آستروجت، سورتمه، یوروبانجی، کاتر پیلار، اکروجت، فایربال و پارا تاور تخلیه کنند.

این اسباب‌بازی‌ها برای چند دقیقه جان را به لب می‌رسانند ؛ مثلا​صندلی پرنده هم که چیزی شبیه بشقاب پرنده‌های فضایی است و چرخشی 360 درجه‌ای دارد با چرخش‌های بی‌پایانش که بی‌اعتنا از کنار حالت تهوع مسافران می‌گذرد طرفداران زیادی برای خود جمع کرده است؛ همان طور که بازی توفان با این که مردمی که روی صندلی‌های آن نشسته‌اند مثل لباس‌های آویزان روی بند رخت که با وزش باد تکان می‌خورند، دور خود می‌چرخند و در چند دقیقه‌ای که مهمان این دستگاه هستند به سمت عقب کج می‌شوند، ولی باز هم دست از خرید بلیت این بازی برنمی‌دارند.

خاطره سوار‌شدن بر رنجر که حالا نسل جدید آن هم به شهربازی‌ها آمده نیز ذهن را قلقلک می‌دهد و حس ترس از آویزان ماندن در ارتفاع آن هم به صورت سر و ته که پول‌خرد‌ها، ساعت‌ها و گوشی‌های تلفن‌همراه مردم را که در جیب گذاشته‌اند از لای کمربندهای ایمنی پهن سفت دستگاه به پایین پرت می‌کرد، زنده می‌کند.

سوار‌شدن بر رنجر، دل و جرات می‌خواهد، کلنجار رفتن با اسب و گاو وحشی هم که نمی‌گذارد کسی بر پشتشان سوار شود جگر می‌خواهد، اما آمار بلیت‌فروشی‌ها در پارک ارم تهران نشان می‌دهد که گر چه تمام این بازی‌ها محبوب مردم‌اند، اما بیشتر افراد ترجیح می‌دهند نوع خاصی از هیجان را که با هیجان این وسایل فرق دارد، تجربه کنند.

فیریزبی یکی از این بازی‌هاست، یک اسباب‌بازی آهنی بزرگ که شبیه بشقاب پرنده است و چرخشی 360 درجه‌ای دارد، اما در عین حال با بازوی بزرگ خود، مسافران را هم تاب می‌دهد.

این بازی یک‌سال بعد از راه‌اندازی‌اش 156 هزار و 798 نفر را به سمت گیشه‌های فروش بلیت برد که شاید برخی طرفداران آن چندبار بلیت خریده‌اند.

ترن هوایی هم با این که در دنیا و ایران یک بازی قدیمی محسوب می‌شود، اما در شهربازی‌های کشور هنوز جزو محبوب‌ترین‌هاست. سوار‌شدن بر ترن هوایی جرات زیادی می‌خواهد بویژه اگر ارتفاعش از سطح زمین زیاد باشد و قرار باشد کسی در صندلی جلوی آن بنشیند.

ماشین برقی هم یکی از اسباب‌بازی‌های باسابقه شهربازی است که این قدمت تاثیری در جذابیتش میان مردم نگذاشته است؛ درست همانند تاب زنجیر بلند که گرچه به ظاهرش نمی‌آید، اما در شهربازی ارم هنوز هم جزو محبوب‌ترین هاست.

سالتو، اما یک اسباب‌بازی جدید است که عملکردش شبیه فن سالتو بارانداز در ورزش کشتی است یعنی افرادی را که در صندلی‌های آن جا گرفته‌اند دور خودشان می‌چرخاند و در حین چرخش به آنها حرکتی پاندولی هم می‌دهد.

با این حال دنیای هیجان در شهربازی در این بازی‌ها خلاصه نمی‌شود. با این که برای هواداران تخلیه باشدت و حدت انرژی، خنده‌دار است، اما آنهایی که دل سوار‌شدن در اسباب‌بازی‌هایی که حس سقوط و پرت‌شدن به مسافران می‌دهد، ندارند، هیجان را در بازی‌هایی مثل استخر قوی‌گردان، تشک بادی، قطار خانواده، فان‌فار، هلی‌کوپتر، کشتی صبا یا منوریل جستجو می‌کنند تا از این طریق هم سرگرم بشوند و هم هیجانی ملایم و خوشایند را تجربه کنند.

مریم خباز ‌-‌ گروه جامعه