نان و پنیر و صنعتی!

مثلا تا یکی دو دهه پیش، تنوع پنیرها در کشور ما به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسید، دقیقا مثل نان‌ها. پنیر لیقوان بود و تبریز و چند مدل دیگر که تقریبا شبیه هم بود و پنیرهای محلی که مخصوص هر منطقه محسوب می‌شد. مثل نان‌ها که بربری بود و سنگک، لواش، تافتون و نان‌های محلی.

اما روزگار عوض شد و روزی رسید که وقتی وارد بقالی‌های جدید (سوپرمارکت) می‌شدی، قفسه‌ای از یخچال متعلق به پنیر‌های جدید شد. پنیرهایی که تلفظ اسمشان سخت بود و باید از فروشنده می‌پرسیدی: «این پنیر چی‌چی چیه» یا اصلا «اینا چنده!»

پنیر ادام، پنیر سفید فتا، پنیر سوئیس، پنیر چدار، پنیر موتزارلا، پنیر کممبر و پنیر خامه‌ای از جمله نسل جدید پنیرها محسوب می‌شد که به نان‌های جدید نیاز داشت.

مثلا فرض کنید می‌خواستید صبحانه بخورید و بعد پنیر کممبر را می‌گذاشتید روی نان بربری یا لواش. با هم جور نبودند، مثل این بود که مواد پیتزا را با برنج بخورید یا مثلا کباب را لای نان تست بگذارید!

همین‌ جورنبودن‌ها داشت کار دست رابطه نان و پنیر می‌داد که نان‌های صنعتی به بازار آمد تا پنیرهای جدید، نان‌های جدید داشته باشد.

نان‌های صنعتی هم با طعم و شکل و شمایل مختلف به بازار آمد. باگت فرانسوی، نان قهوه‏ای،نان حجیم،نان سفید،نان‌های سبوس‌دار یا پردانه یا نان‌های تهیه شده از مخلوط آرد گندم و جوی غنی‌شده با مغز دانه‌های کنجد، خشخاش، تخم کدو، آفتابگردان یا تخم کتان و همه این انواع نان‌ها در کنار همه آن پنیرهای عجیب و غریب وارد بازار شد تا دوستی چندین و چند ساله نان و پنیر سرجایش باقی بماند.

مستوره برادران نصیری / جام​جم