تاثیر رشد هیجان‌ها در بزهکاری

 ریشه این اختلال نیز در کودکی آنهاست. همه انسان‌ها با توانایی ابراز هیجان‌های اصلی به دنیا می‌آیند؛ هیجان‌هایی که می‌توان مستقیم از جلوه‌ها و حالات صورت‌شان تشخیص داد.این هیجان‌ها به مرور زمان کامل‌تر می‌شود و شناخت آنها می‌تواند نقش مهمی در هدایت و کنترل راه‌های ابرازشان داشته باشد. یکی از این هیجانات شادی است. انسان در ابتدا به صورت لبخند و بتدریج به شکل خنده‌های پرشور شادی خود را ابراز می‌کند. محبت والدین باعث شادی بیشتر می‌شود واین تعامل بوجود آورنده صمیمیت و تقویت حس حمایتی است که در امنیت و سلامت روانی فرد در آینده تاثیر بزرگی دارد و یکی از عوامل محفوظ دارنده از آسیب‌های اجتماعی محسوب می‌شود، به همین دلیل والدین باید شناخت کافی از هیجان‌های نوزادان‌شان داشته باشند تا بتوانند بستر زندگی سالم را برایشان فراهم کنند. نوزادان در هفته اول هنگام سیری، خواب، تماس با صداهای آرام و نوازش پوست و تکان دادن آرام، لبخند می‌زنند. همچنین به دیدنی‌های خیره‌کننده و درخشان می‌خندند و در شش تا ده هفتگی لبخند نوزاد عمیق‌تر می‌شود که به آن لبخند اجتماعی می‌گویند و شروع این نوع لبخند همزمان با حساسیت بیشتر نوزادان به طرح‌های دیداری بویژه به چهره انسان‌هاست. در سه تا چهار ماهگی خنده‌های آشکار نوزاد بروز می‌کند و محرک‌های خیلی فعال مثل حرف زدن یا بوسیدن یا تماس دهان و شکم برای او شادی‌بخش است و کودک شاد، تحمل و تعامل بین کودک و مادر را بیشتر و بهتر می‌کند که خود این رابطه ضامن رشد سالم روان کودک است. مادرانی که در این دوره از رشد فرزند خود نسبت به او و شاد کردن طفل بی‌اعتنا هستند، زمینه را برای اختلالات بعدی و بروز ناهنجاری‌هایی مانند بزهکاری فراهم می‌کنند.

خشم و ترس از هیجان‌های پایه‌ای دیگر است که می‌تواند در آینده کودک نقش مهمی را بازی و زمینه انحراف یا سلامت او را فراهم کند. به همین دلیل والدین باید با خشم و ترس نزد نوزادان نیز آشنایی داشته باشند. گرسنگی، درد، تحریک جسمانی زیاد و تغییرات دما، هیجانات ناخوشایندی در نوزاد ایجاد می‌کند. جلوه‌های خشم را می‌توان در گریه نوزاد دید. کسانی که نوزادی ناراضی را دیده‌اند، براحتی می‌توانند تشخیص دهند گریه اولیه نوزاد برای اعلام نیازش به مراقبت یا تغذیه با گریه نوزاد خشمگین چقدر متفاوت است. هیجان، خشم و ترس در کودک ارزش بقا دارد و تنها راه دفاع و اعلام خطر از طرف نوزادان و نوباوگان است. ترس باعث می‌شود نوباوه از مادر یا پرستار خود جدا نشود و از افراد ناآشنا پرهیز کند که این موضوع در پیشگیری از خشونت و جرم علیه اطفال تاثیر بسزایی دارد. از سویی نباید فراموش کرد رشد شناختی بین هشت تا دوازده ماهگی باعث درک خودآگاه هیجانات نوباوه می‌شود و او ازهیجانات خود و دیگران آگاه می‌شود و سعی می‌کند رفتار‌های خود را با هیجانات دیگران بسنجد که به آن سرایت اجتماعی گفته می‌شود و به این ترتیب طفل با کمک والدین قادر به تنظیم احساسات خود می‌شود و در سال دوم با رشد ذهنی و زبانی می‌تواند هیجاناتش را بیان کند.لازم به ذکر است آموزش هوش هیجانی به کودکان که باید از همین زمان شروع شود، کمک شایانی به شناخت و تنظیم هیجانی و در نتیجه داشتن رفتار مناسب در هر حالت هیجانی می‌شود؛ حال آن‌که مجرمان در حالت‌های هیجانی رفتار درستی ندارد و به همین دلیل است که به عنوان مثال دست به جنایت می‌زنند.