روایتی از مرام و مسلک شهید یاسینی

سرلشکر خلبان شهید «سید علیرضا یاسینی» در فرودین 1330 در آبادان و در یک خانواده مذهبی متولد شد؛ ‌پس از گذراندن دوران طفولیت، پای به مدرسه نهاد؛ تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان مهرگان و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دکتر فلاح آبادان در فقر و تنگدستی خانواده به پایان رساند.

از آنجا که علاقه وافری به فنون هوانوردی داشت، در سال 1348 وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندن دوره مقدماتی پرواز با هواپیمای «اف ـ 33» به منظور تکمیل دوره خلبانی و پرواز با هواپیماهای پیشرفته شکاری به کشور آمریکا اعزام شد.

در این مدت، ‌دوره‌های آموزشی خلبانی هواپیمای آموزشی «تی ـ 37» و همچنین هواپیمای پیشرفته شکاری «اف ـ 4» را با موفقیت به پایان رساند و پس از بازگشت به ایران با درجه ستوان دومی در پایگاه ششم شکاری (بوشهر) مشغول خدمت شد.

شهید یاسینی عاشق پرواز بود؛ علی رغم مسئولیت‌های مختلف فرماندهی که داشت، دست از پرواز نمی‌کشید؛ وی با انواع مختلف هواپیماها از جمله «اف ـ 5»، «اف ـ 4»، «پی3 ـ‌ اف»، «میگ ـ 29» و «سوخو ـ 24» پرواز می‌کرد؛ اما هواپیمای محبوبش «اف ـ 4» بود؛ شهید یاسینی با اوج‌گیری تظاهرات همه جانبه علیه رژیم شاه ـ علی‌‌رغم جو فشار و اختناق در ارتش ـ با پخش اعلامیه‌های حضرت امام خمینی (ره)، در بین پرسنل متهد دست به افشاگری می‌زد.

با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و خروج مستشاران خارجی از ایران، همچون دیگر پرسنل متعهد نیرو به حفظ و حراست از دستاوردهای انفلاب پرداخت و با تشکیل گروه‌های کار در امر بازسازی و راه‌اندازی سیستم‌ها و تجهیزات اهتمام ورزید.

با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، از جمله خلبانانی بود که در عملیات غرور آفرین 140 فروندی در حمله به خاک عراق نقش مهمی ایفا کرد؛ وی در طول جنگ نیز همواره خلبانی پیش قراول و خط شکن بود.

از جمله مسئولیت‌های مهم شهید یاسینی فرماندهی پایگاه سوم شکاری، فرماندهی پایگاه دهم شکاری به سال‌های 1363 تا 1365، فرماندهی پایگاه ششم از سال 1367 و فرماندهی منطقه هوایی شیراز در سال 1371 بود.

وی در تاریخ 10، 12، 1372 به سمت رئیس ستاد و معاون هماهنگ‌کننده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی منصوب شد و تا هنگام شهادت عهده‌دار این مسئولیت بود. شهید یاسینی در 15، 10، 1373 در یک سانحه هوایی در نزدیکی اصفهان،‌ به همراه فرمانده فقید نیروی هوایی، شهید ستاری و تنی چند از فرماندهان عالی رتبه نیروی هوایی به درجه رفیع شهادت نائل آمد؛ شهید یاسینی به هنگام شهادت 43 سال داشت و از وی سه پسر و یک دختر به یادگار مانده است.

خاطره‌ای که در ادامه از نطرتان می‌گذرد، روایتی از «سرهنگ خلبان منوچهر شیرآقایی» است؛ از مردی که یکی از خلبانان موفق نیروی هوایی بود.

...در پایگاه بوشهر به عنوان رئیس بازرسی پایگاه بودم که جناب یاسینی فرماندهی پایگاه را به عهده گرفت و خواستار اجرای قوانین به نحو احسن در پایگاه شد؛ یادم هست یک روز به من گفت «جناب شیرآقایی! من تا آنجا که بتوانم برای رفاه حال پرسنل و خانواده‌شان تلاش خواهم کرد و انتظار دارم کلیه پرسنل از درجه بالا گرفته تا سرباز ساده به مقررات احترام بگذارند؛ ‌اگر کسی مرتکب خلافی شد باید تنبیه شود،‌ در این بین فرقی بین هیچ کس قائل نیستم».

چند روزی از این ماجرا گذشته بود که یک شب تصمیم گرفتم جهت کاری نزد ایشان بروم؛ چون در آن موقع در پایگاه مجردی زندگی می‌کردم، اگر کاری پیش می‌آمد خیلی راحت به منزلش مراجعه می‌کردیم.

ساعت 8،5 شب به طرف منزلش حرکت کردم، چون هوا گرم و شرجی بود عرق از سر و رویم سرازیر شده بود؛ انتظار داشتم که با رسیدن به منزل ایشان باد خنک کولر گازی را بر تنم حس کنم؛ وقتی که وارد منزل شدم،‌ دیدم بر خلاف انتظار من هوای دم کرده و شرجی تمام فضای خانه را گرفته است و جناب یاسینی هم دست کمی از من ندارد و ‌عرق از سر و رویش سرازیر است؛ گفتم «جناب سرهنگ! چرا کولر را روشن نمی‌کنید؟»

در جوابم گفت «کمی سرما خوردگی داشتم، به همین دلیل روشن نکردم»؛ من که می‌دانستم علتی غیر از آن دارد، دوباره با سماجت گفتم: حقیقت چیست؟‌

ـ راستش یکی از سربازها، با وجود اینکه قبلاً تذکر داده بودم؛ دوباره هنگام رانندگی مرتکب خلاف شده، مجبور شدم، او را به بازداشتگاه بفرستم؛‌ برای اینکه بدانم بر او چه می‌گذرد، تصمیم گرفته‌ام امشب کولرها را روشن نکنم.

ـ جناب سرهنگ شما به خاطر بی‌انضباطی او را بازداشت کرده‌اید، نه برای چیز دیگری!

سری تکان داد و گفت «ولی من هم باید در تحمل این گرما با او سهیم باشم، چون آنجا وسایل خنک‌کننده ندارد».(فارس)