کار، کار انگلیسی‌هاست

غربی‌ها به نوشابه نوشیدنی نرم می‌گویند یا همان Soft Drink. در مقابل Hard Drink وجود دارد. آنچه میان این دو تفاوت می‌گذارد، الکلی بودن یا نبودن است. نوشیدنی نرم نباید الکل داشته باشد، اما نوشیدنی‌های سخت الکلی است. اساسا فلسفه تولید نوشیدنی‌های سخت هم همین بود که عادت مردم برای خوردن نوشیدنی‌های الکلی از میان برود. اولین نمونه از نوشیدنی‌های نرم سال 1676 در فرانسه تولید شد. در شرکتی به نام لیمونادیر در پاریس که آب را با عصاره لیمو مخلوط و آن را با عسل شیرین کردند. کار شرکت اینقدر گرفت که انحصاری در این نوشیدنی برای خود ایجاد کرد. فروشندگان، تانکرهای حامل این نوشیدنی را حمل می‌کردند و لیوان‌ها و فنجان‌های پاریسی‌های تشنه را در همه جای شهر پر می‌کردند. برخی از تاریخ‌نویسان البته می‌گویند اولین نوشیدنی‌های نرم همان شربت‌هایی است که مسلمانان تولید کرده بودند و اروپایی‌ها از بازار مسلمانان تهیه و از روی آن تقلید کردند. این افراد تاریخ ساخت اولین نوشیدنی نرم را به سال 1265 و شرکت انگلیسی دانلدلیون و بردوک برمی‌گردانند.

برای اضافه کردن گاز به این نوشیدنی، دانشمندان متوجه آب چشمه‌های طبیعی شدند. آنها حباب‌های ایجادشده در آب این چشمه‌ها را بررسی کردند. البته باید توجه داشت که دانشمندان در نظر داشتند با استفاده از خواص آب چشمه‌های معدنی به نوشیدنی جدید هم خاصیتی سالم و درمانی بدهند.

دقیقا صد سال بعد از تولید اولین نوشیدنی نرم در اروپا، یک مرد انگلیسی به نام جوزف پریستلی، اولین نوشابه گازدار را ساخت. به همین مناسبت پریستلی را پدر نوشابه‌سازی می‌دانند. اختراع دستگاهی که سه سال بعد، تورمن برگمن ساخت، امکان تولید انبوه آب گازدار را به وجود آورد. مساله اصلی تولید نوشابه همین مخلوط کردن گاز و آب بود که برگمن بخوبی آن را حل کرد. اضافه کردن طعم‌های مختلف، کار سختی به نسبت گازدار کردن آب نیست.

با وجود این، طعم‌دار کردن نوشابه مهم بود که به دست آمریکایی‌ها انجام شد. برخی از تاریخ‌نویسان می‌گویند نخستین نوشابه گازدار و طعم‌دار سال 1807 توسط دکترفیلیپ سینگ تولید شد. این مساله باعث شد نوشیدن آب‌های گازدار طعم‌دار یا همان نوشابه در مغازه‌های مخصوص این کار بخشی از فرهنگ آمریکایی شود، اما مردم می‌خواستند این نوشیدنی‌ها را در خانه هم داشته باشند. این بود که تولید انبوه نوشابه و نیز ریختن نوشابه در ظرفی برای جابه‌جایی، به یک نیاز تجاری تبدیل شد.

نخستین کارخانه ساخت نوشابه سال 1876 به وجود آمد. کارلس هایرس روت را باید نخستین کارخانه‌ای دانست که نوشیدنی گازدار غیرالکلی تهیه کرد. مساله بطری‌سازی هم جدی بود؛ چراکه باید ظرفی تولید می‌شد که بتواند گاز نوشابه را حفظ کند. صنعت نوشابه‌سازی در این زمان نیاز داشت که هر روز 1500 بطری داشته باشد. سال 1893 شرکت کرون کورت باتل سیت توانست چنین ظرفی را تولید کند. شش سال بعد اولین دستگاهی اختراع شد که بطری‌های نوشابه را به صورت اتوماتیک پر می‌کرد.

حالا مساله توزیع به وجود آمده بود. نوشابه ابتدا با گاری حمل می‌شد تا این‌که در مغازه‌هایی مثل کافی‌شاپ‌های کنونی سرو شود. بعد از آن بود که مردم نوشابه را با بطری به خانه‌های خود بردند. در دهه 1920 در ایالات متحده، ابتدا جعبه‌های شش‌تایی نوشابه یا همان هوم پک‌ها تولید شدند و سپس ماشین‌های فروش خودکار.