رکوردشکنی دردسرساز

وقتی از این ورزشکار خواستیم یک خاطره جذاب از زندگی ورزشی یا غیرورزشی‌اش تعریف کند، فکر می‌کردیم به لحظه‌های گرفتن مدال تاریخی‌اش در لندن اشاره کند، اما او به خاطره دیگری اشاره کرد و گفت: سال 1380 برای یک دوره اردوی تمرینی که سه ماهه بود به اکراین سفر کرده بودیم. آن موقع من 17 ساله بودم و تازه دوومیدانی و رقابت‌های پرتاب دیسک را شروع کرده بودم. اردوی خوبی را در اکراین داشتیم تا این‌که به روزهای بازگشت نزدیک شدیم. دو روز قبل از بازگشت به ایران یک دوره مسابقه برگزار شد. در این رقابت من با پرتاب دیسک رکورد ایران را به اندازه پنج متر شکستم. از این بابت به قدری ذوق زده شده بودم که به داخل رودخانه‌ای پریدم که کنار زمین مسابقه بود. وقتی از آب بیرون آمدم فهمیدم چه بلایی سرم آمده چون در حالتی به آب پریده بودم که تمام پول‌ها و پاسپورتم در جیبم بود. پول‌ها مهم نبود، ولی به هر زحمتی بود پاسپورت را خشک کردم تا برای برگشت مشکل‌ساز نشود. هرچند موقع برگشت در فرودگاه پاسپورتم را گم کردم. به همین دلیل دو سه روز بیشتر در اکراین ماندم تا پاسپورت جدید بگیرم. از آن زمان به بعد هر وقت به موفقیتی دست پیدا می‌کنم، سعی می‌کنم خودم را کنترل و مدیریت کنم که یک وقت اتفاقی از آن دست نیفتد.