لحظه دیدار نزدیک است

سربازان فرعون در هر کوی و برزنی مستقر شدند تا از تولد آن موعود جلوگیری کنند. تمام نوزادان پسر از دم تیغ گذشتند ، الا یک نوزاد پسر که از آب گرفته شد و در قصر فرعون تحت محافظت قرار گرفت ، بالید و سرانجام در برابر فرعون ایستاد. او موسی بود و به ادعای «انا ربکم الاعلی»یی فرعون خاتمه داد. 2- عیسی (ع) اما در میان ظلم و بهتان زورمداران و تزویرکیشان یهود زاده شد. آیین عیسوی در خفا و غربت ایام ریشه دواند و پایان عمر شب پرستان را رقم زد. 3- و محمد (ص) چنان آمد که طاق کسری بر خود لرزید ، خواب پادشاهان را آشفته کرد و آسمان و زمین را از نور خود روشن ساخت. 4- روزگاری است که جهان در تب وتاب واقعه ای بس بزرگ می سوزد و فرجام خویش را انتظار می کشد. فرعون و فرعونیان اما نقشه می کشند. طرح «خاورمیانه بزرگ» شاید بهانه ای بیش نباشد تا در سایه آن ، قشون فرعون در منطقه ای مستقر شوند که سالیانی است خواب را از دیده آنان ربوده است . آنان به جنگ واقعه ای آمده اند که در روزهای اخیر بصراحت اعتراف کرده اند که در باتلاق آن گرفتار شده اند. تزویر مسلکان «نومحافظه کار» برای چسباندن تروریسم به اسلام ، چندی است که در «گوانتانامو» و «ابوغریب » رنگ باخته اند و دمکراسی غربی ها به کشیدن حجاب از سر زنان مسلمان در مهد تمدن ! ختم شده است . جنگهای صلیبی ، سالهای متمادی است که در کوچه پس کوچه های غزه و رام الله و کمی این طرف تر در نجف و فلوجه و شهرک صدر تکرار می شود. با این همه اما مجبور به اعترافند که در تحولات اخیر تمامی اقدامات آنان فقط منجر به رشد اسلام و بیداری اسلامی در جهان شده است . آنها وسیله ای بوده اند تا وعده بزرگ الهی به تحقق خود نزدیک تر شود. فلن تجد لسنت الله تبدیلا و لن تجد لسنت الله تحویلا. وعدالله لایخلف الله وعده ولکن اکثر الناس لایعلمون. و موسی سرانجام آمدنی است ؛ در میان همین سرنیزه هایی که برای دریدن او تیز شده است. عیسی برای ابلاغ پیام صلح حقیقی در کره ارض آماده شده و محمد (ص) برای سرنگونی بتها لشکری استوار و تازه نفس فراهم آورده است. جهان تشنه عدالت برای استقبال از منتقم آل محمد (ع) آماده می شود. لحظه دیدار نزدیک است . «بود آیا ما را ببینی در حالی که گرد تو جمع شده باشیم و تو ما را پیشوا باشی و همانا زمین را از عدالت پر کنی و خواری و کیفر را به دشمنانت بچشانی و سرکشان و منکران حق را هلاک کنی و نسل گردنکشان را قطع کنی ، و ریشه ستمکاران را برکنی و آن گاه ما بگوییم ستایش ، مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است». رضا مقدسی