تسلیم‌ناپذیر مثل فدرر

سال‌ها بعد از ‌آن که روژه فدرر، قهرمان پرآوازه جهان تنیس، جای خود را به قهرمانان جوان‌‌تری مثل رافائل نادال و جوکوویچ سپرده بود، دنیای این رشته پرطرفدار، بیداری دوباره غول پابه سن گذاشته خود را شاهد بود و در کمال ناباوری بار دیگر او را به عنوان قهرمان تورنمنت ویمبلدون (برترین رویداد تنیس دنیا) یافت.

فدرر 31 ساله در ویمبلدون، تمام حریفان خود از جمله جوکوویچ و اندی ماری را از پیش رو برداشت تا رکورد قهرمانی‌های خود را در این رویداد به تاریخ بسپارد.

حالا فدرر با هفت قهرمانی ویمبلدون و 17‌ قهرمانی در گرند اسلم‌های برتر جهان (ویمبلدون، استرالیا، فرانسه و آمریکا) به رکوردهای پیت سمپراس آمریکایی رسیده است و در سال‌های پایانی عمر تنیس خود، به دنبال کسب رکوردی منحصر به فرد به نام خود می‌گردد.

فدرر که از 14 سال پیش و به دنبال ورود خود به جمع تنیس‌بازان بزرگ دنیا، همواره به نظم، انضباط، سختکوشی، تسلیم‌ناپذیری و جدیت معروف بوده است، در سایه همین شاخصه‌ها، همواره به دنبال افت‌ها و غفلت‌های حریفان است.

در حالی که به‌اعتقاد کارشناسان تنیس، این چهره بزرگ، فاقد خلاقیت‌ها و تکنیک‌های ناب بزرگان تاریخ این رشته و حتی چهره‌های پیشینی مثل جان مک انرو، ایوان لندل، جیمی کانرز و حتی بوریس بکر است.

به دلیل همین تسلیم‌ناپذیری و جدیتی که در تک‌تک رالی‌های مسابقه‌های مختلف او پیداست، دنیا را با قهرمانی‌های پرتعداد خود شگفت‌زده می‌کند.

قهرمانی اخیر فدرر پا به سن گذاشته، در مهم‌ترین رویداد سال دنیای تنیس، در حالی رخ داد که شاید کمتر کسی متصور بود در حضور ستاره‌های بزرگ و آماده‌ای نظیر جو کوویچ، نادال، ماری، فرر و... این جام به فدرری برسد که در آغاز این تورنمنت نیز به مانند آغاز همه تورنمنت‌های چهارده ساله اخیر دنیا، مدعی قهرمانی شده بود!

فدرر سوئیسی که در ببشتر دیدارهای رودرروی خود با رافائل نادال اسپانیایی بازنده بوده است، حتی یک بار نیز حاضر نشده برتری حریف بر خود را بپذیرد و همیشه باخت‌های خود را تصادفی یا منوط به عوامل دیگری دانسته است.

شاید همین روحیه نیز بزرگ‌ترین دلیل جاودانه شدن نام روژه فدرر در جهان حرفه‌ای ورزش شده است. در حقیقت روحیه شکست‌ناپذیری و جنگندگی تا پایان جان، عنصر مشترکی بوده است که تمام قهرمانان بزرگ تاریخ ورزش حرفه‌ای آن را در خود حفظ کرده‌اند؛ قهرمانانی که از معاصرین آنها می‌توانیم نام‌هایی مثل میشائیل شوماخر و حتی علی دایی را نیز ذکر کنیم.

هرچند در فرهنگ ورزش پهلوانی، ارزش بالاتری نسبت به «تسلیم‌ناپذیری تا مرگ» نیز وجود دارد که به‌آن «ایثار» یا «ازخودگذشتگی» می‌گویند.

مجید عباسقلی - گروه ورزش