خودزنی شدید آبی‌ها

وقتی تیم فوتبال استقلال تهران پیش از شروع فصل خسرو حیدری و مهدی رحمتی را به جمع نفراتش بازگرداند و تیموریان و یرکوویچ را نیز صید کرد و میداوودی، منتظری، عمران‌زاده، جباری و برهانی را هم نزد خود نگه داشت و مدیرعامل استقلال فریاد برآورد که «ما کهکشانی شده‌ایم» حداقل توقع از چنین تیمی قهرمانی در لیگ داخلی و صعود تا مراحل نهایی جام باشگاه‌های آسیا بود. با این که به نظر می‌رسید قهرمانی در نیم‌فصل اول لیگ برتر با 5 امتیاز برتری بر نزدیک‌ترین رقیبش (نفت تهران) قدمی در همین راه و موجب رسیدن آبی‌ها بر اهداف‌شان شود، اما آنان در نیم‌فصل دوم بکرات لغزیدند و امتیازات مفت و ساده‌ای را از دست دادند و به سپاهانی که تا قبل از آمدن زلاتکو کرانچار 9 امتیاز از آنها عقب بود، فرصت قهرمانی مجدد را بخشیدند.

بدتر از آن نمایش استقلال در لیگ قهرمانان بود. با این که گروه آبی‌ها در این پیکارها اصولا گروه سختی نبود، اما آنها تا آخرین روز سند صعود را در دست نداشتند و در 2 مسابقه با الجزیره امارات به رسم و سیاق سال‌های قبلی برنده نشدند. پرویز مظلومی کوشید شکست خانگی در برابر الجزیره را محصول یک اتفاق بنامد، اما اشتباهات مکرر در خط دفاعی و از دست‌دادن فرصت‌های متعدد در امر تهاجم که محصول عقب‌گردهای کادر فنی بود، پیوسته کار دست استقلال می‌داد. شاید بدترین نتیجه را این تیم در شروع تعطیلات نوروز در تهران و برابر نسف‌قارشی از ازبکستان گرفت که به‌رغم مزایای میزبانی فقط با این رقیب متوسط صفر ـ صفر کرد. همه اینها در شرایطی روی داد که استقلال بهترین شروع ممکن را در گروه اول داشت و در زمین الریان قطر با گل وقت تلف‌ شده یرکوویچ به برتری یک بر صفر رسید و راه را به زعم خود و هوادارانش برای صعود مقتدرانه و رویایی باز کرد. ‌با این حال وقتی استقلال از گروهش با کسب رتبه دوم بالا آمد، هواداران این تیم به نتیجه رویارویی با سپاهان در فولادشهر دل بستند. باور آنها این بود که آشنایی کامل استقلال با روش بازی این حریف اصفهانی به‌رغم برگزاری مسابقه در اصفهان شانس صعود را به تیم تهرانی می‌دهد، اما استقلال در این بازی حتی از دیدار رفت با نسف‌قارشی هم بدتر ظاهر شد و صفر ـ 2 باخت و شانس آورد که زردهای اصفهانی در نیمه دوم به دنبال افزودن بر تعداد گل‌های خود نبودند. مصدومیت‌های طولانی‌مدت تیموریان، جباری و کیانوش رحمتی و همچنین میداوودی و جدایی کاپیتان مجیدی از استقلال در نیم‌فصل، از بهانه‌هایی بود که مظلومی دائما در توجیه افول تیمش در اواسط و اواخر فصل می‌آورد، اما حقیقت امر آن بود که استقلال یک بار دیگر به سبب عدم محاسبات صحیح و دقیق از جانب کادر فنی‌اش در میدان‌های آسیایی همان‌طور بازی کرد که در لیگ داخلی بازی می‌کرد و این بهانه که خستگی مسابقات مکرر داخلی و خارجی استقلال را فاقد طراوت کرده هرگز بر دل‌ها ننشست، زیرا سپاهان در وضعیتی تقریبا مشابه و با همان تعداد بازی‌ها هرچه زمان بیشتری از فصل گذشت قوی‌تر و بانشاط‌تر شد و بهتر و عملی‌تر از استقلال توپ ‌زد که این نشان مستقیمی از برتری گروه مربیان سپاهان بر کادر فنی آبی‌ها داشت.

تغییرات گسترده‌ای که استقلال این روزها در ترکیب خود صورت می‌دهد و بازگرداندن صادقی، بائو و اکبرپور به اضافه جذب منوچهری و فراتر از آن تعویض کامل کادر فنی و رویکرد مجدد به امیر قلعه‌نویی سند صحت نداشتن ادعاهای مدیرعامل استقلال است که هنوز نمی‌خواهد اعتراف کند این تیم با توجه به توش و توان پرسنل‌اش، فصل پیش بد نتیجه گرفته و اغلب در حد توانش ظاهر نشده است. آیا تضمینی در دست است که استقلال بعد از این تغییرات تازه در فصل‌ بعدی جام قهرمانان قاره (که به لطف فتح جام حذفی مجوز حضور در آن را در دست دارد) بهتر نتیجه بگیرد؟ این سوالی است که به سبب مدیریت‌های چندگونه حاکم بر استقلال و مماشات تاسف‌بار در قبال پرحرف‌ها و ایرادگیران در این تیم و خودزنی‌های شدید از این طریق ارائه پاسخی روشن به آن غیرممکن است. حتی امیر قلعه‌نویی بعد از ورود مجددش به جمع آبی‌ها حاضر نشده است قانون‌شکنان و بی‌انضباط‌ها را از جمع نفرات استقلال جدا کند؛ شاید او نیز مثل مدیرعامل باشگاهش برای کسب نتیجه، مصلحت‌گرا شده باشد. نتیجه‌ای که فصل پیش به دست نیامد تا لااقل آن مماشات‌ها و چشم‌بستن بر قانون‌شکنی‌ها، توجیهی ولو سست و لرزان داشته باشد.

وصال روحانی / جام جم