64 سال پس از اشغال فلسطین

تفکر سیاسی رژیم صهیونیستی حاوی حقایقی در دو بخش داخلی و خارجی است که بر پایه ایدئولوژی تورات و دیگر متون دینی یهودی شکل گرفته است. اگر سران فلسطین (تشکیلات خودگردان)‌ و تمامی کشورهای عربی از این حقایق باخبر بودند، هرگز برای سازش با اسرائیل تلاش نمی‌کردند و در عوض به جای طرح این ایده و استراتژی راه دیگری را در پیش می‌گرفتند. مهم‌ترین بخش‌های تفکر سیاسی صهیونیستی به شرح ذیل است:

1 ـ صهیونیست‌ها برای کشورهای عربی برنامه دارند و در نتیجه کشمکش میان اعراب و اسرائیل را افزایش می‌دهند. اسرائیل نتوانسته است بیشتر یهودیان جهان را قانع کند تا به این رژیم مهاجرت نمایند و طرح «اسرائیل از نیل تا فرات» اگرچه از زبان سران کنونی رژیم اسرائیل شنیده نمی‌شود، ولی آنان همچنان تلاش می‌کنند به جای اشغال جغرافیایی کشور ها، تسلط اقتصادی خود را در منطقه گسترش دهند تا از این طریق به اهداف سیاسی خود دست یابند. این اندیشه در میان راست‌گرایان تندروی رژیم صهیونیستی با هدف کسب توجه بیشتر و یافتن پایگاه مردمی و تاثیرگذاری بیشتر در حیات سیاسی اسرائیل ریشه دوانده است.

2 ـ تحولات کنونی در داخل سرزمین‌های اشغالی که از طریق نظرسنجی‌ها منتشر می‌شود، بسیار نگران‌کننده است و از افزایش تعدادصهیونیست‌های افراطی خبر می‌دهد. طبق پژوهشی که دانشگاه حیفا انجام داد، در سال 2030 میلادی تعداد این افراد که اکنون 50 درصد ساکنان یهودی اسرائیل را شکل می‌دهد، به رقم 62 تا 65 درصد خواهد رسید که گویای تغییر گسترده در زندگی روزمره ساکنان فلسطین اشغالی است. پیامدهای این امر نه‌تنها در بخش اجتماعی، بلکه در بخش سیاست داخلی و خارجی و بویژه درگیری با فلسطینیان و اعراب بسیار مهم خواهد بود.

3 ـ کسانی که اوضاع داخلی اسرائیل را مورد بررسی قرار می‌دهند، تردیدی برایشان باقی نخواهد ماند که این رژیم میان قانون و سیاست رابطه برقرار کرده و سیاست خارجی خود را در راستای وضع قوانینی مربوط به درگیری با دشمنان خارجی خود تعیین می‌کند و سیاست داخلی خود را مبتنی بر وضع قوانینی کرده که در جهت حفظ اسرائیل از تاثیرات داخلی اعراب و فلسطینیان است. این رژیم می‌کوشد سلطه صهیونیست‌ها را بر تمامی مناطق (که اکثر مردم و ساکنان آن عرب و مسلمان هستند)‌ گسترش دهد و بر اعراب و هویت و فرهنگ عربی آنان غلبه کند. از این رو، قوانین نژادپرستانه‌ای در کنست وضع می‌کند و سال 2012 در وضع قوانین یکجانبه (همچون منع بزرگداشت سالگرد تاسیس اسرائیل در روز نکبت از سوی اعراب، امکان لغو تابعیت فلسطینی و...) نقطه عطفی برای این رژیم به شمار می‌رود. این فشارهای اقتصادی و اجتماعی علیه فلسطینیان و اعراب روز‌به‌روز تداوم زندگی را برایشان غیرممکن می‌کند و راهی جز مهاجرت از سرزمین فلسطین پیش روی آنها باقی نمی‌گذارد.

4 ـ به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان دولتی یهودی از سوی کشورها و سازمان‌های جهانی بخش دیگری از این اندیشه است. نتانیاهو در کنفرانس مشترک با سارکوزی (رئیس‌جمهور سابق فرانسه)‌ به همین مساله اشاره کرد. ایالات متحده آمریکا و پیش از آن فرانسه، اسرائیل را به عنوان دولتی یهودی به رسمیت شناخت و بسیاری از کشورهای اروپایی نیز آمادگی دارند تا این رژیم را به رسمیت شناسند و وعده «بالفور» سال 1917 را محقق سازند. طبق مصوبه سازمان ملل متحد در سال 1948 که به تاسیس رژیم صهیونیستی منجر شد، اسرائیل در ابتدا بر تحقق این شعار اصراری نداشت، اما با محکم شدن پایه‌های رژیم صهیونیستی، شرایط برای طرح این شعار و به رسمیت شناخته شدن اسرائیل به عنوان دولتی یهودی در ابعاد بین‌المللی، مهیا گردیده است.

5 ـ دیگر نکته مهم در شناخت اندیشه سیاسی رژیم صهیونیستی به سازش میان فلسطینیان و اسرائیل مربوط می‌شود. اسرائیل برای به رسمیت شناختن دولت فلسطینی شرط گذاشته تا یهودی بودن دولت اسرائیل از سوی فلسطینیان به رسمیت شناخته شود. البته اسرائیل می‌داند دولت فلسطینی در صورت تشکیل هیچ‌گونه سیادت و قدرتی نخواهد داشت؛ دولتی که تمامی اعضای آن پراکنده‌شده‌اند و قدس از آن حذف و آوارگان فلسطینی نیز به وطنشان بازنخواهند گشت.

6 ـ پس دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند که اسرائیل از صمیم قلب با حل بحران فلسطین و رژیم صهیونیستی با ایجاد دو کشور فلسطین و اسرائیل در کنار یکدیگر مخالف باشد. رژیم صهیونیستی حضور کشور مستقل فلسطینی را که از اختیارات کامل برخوردار باشد مانعی برای اهداف خود در کل منطقه می‌یابد. از سوی دیگر، تحقق شعار «یهودی‌سازی دولت» راه را برای تمامی راه‌حل‌های دیگر خواهد بست، از جمله دولت دموکراتیک و لائیک فلسطینی‌ یا دولتی با دو ملیت و حتی دو دولت فلسطین و اسرائیل در کنار یکدیگر.

در سالگرد روز نکبت می‌توان گفت تحقق حقوق ملی مردم فلسطین و بازپس‌گیری آن از رژیم صهیونیستی با به رسمیت شناختن اسرائیل امری محال است. رژیم صهیونیستی از تعالیم تورات برای بقای خود بهره گرفته و تنها راهی که باقی می‌ماند نابودی این رژیم است.