وقتی پول فساد می‌آورد

به ادعای مخالفان بلاتر در فیفا ریشه دوانده و آن را به محل فساد و کج‌کرداری و سوداندوزی‌های تاسف‌آور تبدیل کرده است.

در دوره بلاتر که از 1998 شروع شد و احتمالا تا پایان دوره فعلی ریاست وی (2015) ادامه خواهد یافت، فوتبال صاحب چنان سیطره اجتماعی و میزان تاثیرگذاری اقتصادی و سیاسی شده که خیلی‌ها این نهاد را به مثابه یک کشور دانسته و حتی بالاتر از بسیاری از کشورهای قدیمی حاضر در سازمان ملل صاحب قدرتی ناب و فوق‌العاده تلقی کرده‌اند.

این سازمانی است که قواعد ویژه خود را دارد و کشورها را در صورتی که شائبه‌ای از دخالت اهرم‌های سیاسی در شکل‌گیری مجامع تشکیلاتی فوتبال آن وجود داشته باشد به سرعت تعلیق و محروم می‌کند و احکام صادره‌اش حتی اگر در محاکم قضایی و مدنی قابل تغییر نیستند و اکثر کشورها نیز این را پذیرفته‌اند و مایل به مجادله با آن نیستند و ترجیح می‌‌دهند با آن کنار بیایند.

اوج رواج اقتصادی و قوه پولسازی فوتبال نیز در عصر بلاتر و پیش از وی ژائو هاوه ‌لانژ برزیلی (که بلاتر دبیر وی بود) شکل گرفته است و بنابراین دلیلی ندارد که کشورها و باشگاه‌ها با آن دربیفتند زیرا خود از برنده‌های بزرگ پررونقی هستند که اقدامات فیفا در ورزش فوتبال به وجود آورده است.

اما فیفا به موازات رشد دیوانه‌کننده‌اش در سال‌های اخیر و مشارکت غیرقابل شمارش سرمایه‌گذاران در فعالیت‌های این رشته، در معرض اختلاس و ثروت‌اندوزی‌های اعضای ارشد آن هم قرار گرفته است و در سال‌های اخیر موج وسیع از برکناری‌ها در این نهاد به قصد برچیدن این بساط رویت شده است.

ستیز مستقیم بلاتر با محمد بن‌همام، رییس قطری کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) همان نتیجه‌ای را در بر داشت که براحتی قابل پیش‌بینی بود و بن همام باید شکرگزار باشد که بلاتر تا به حال فقط به خلع او اکتفا کرده است زیرا مدرکی پرشمار در دست دارد که ثابت می‌کند قطری‌ها با صرف پول‌هایی کلان و رشوه‌دادن به این و آن آرای آنها را در امر تعیین میزبان جام جهانی 2022 به سود خویش خریده‌اند.

اگر فیفا تا به حال از خلع قطر از مقام میزبانی به‌رغم آگاهی‌های فوق امتناع کرده به سبب نیازش به پول عظیم قطری‌ها و همچنین شرکای آنها و کشورهای عربی ثروتمند حوزه خلیج‌فارس و امکان بده و بستان با آنهاست، وگرنه تمامی نامزدهای شکست‌خورده در انتخابات جام 2022 از فیفا به طور اکید خواسته‌‌اند نتیجه حاصله را باطل و انتخابات را از نو برگزار کند.

جک وارنر،‌ رئیس کنفدراسیون فوتبال آمریکای شمالی (کونکاکاف) و چند مقام ارشد دیگر این نهاد نیز به اتهام رشوه‌خواری برکنار شده‌اند اما اگر اظهارات آنها را باور داشته باشیم متهم اصلی خود بلاتر است که طبعا از دنیای پولسازی عظیم ساخته‌شده توسط خود، بی‌نصیب نماند و ثروت‌اندوز اصلی و پنهانی این ماجرا بوده است.

در حالی که خیلی از دوستان بلاتر هم به او توصیه کرده‌اند برای پایان‌دادن به این غائله و رهایی از شدیدترین اتهامات شخصا کناره‌گیری و از این طریق از مفتوح و جاری‌شدن پرونده‌های قضایی برای خود جلوگیری کند.

با این که میشل پلاتینی، رییس فرانسوی زرنگ و پرچمدار یوفا برای گرفتن جای او مهیاست اما بلاتر تا این لحظه تسلیم نشده و همچنان مشغول زمامداری است و قول تنبیه و تأدیب کسانی را داده که در فیفا پول‌های غیرقانونی گرفته‌اند و وعده اصلاحات عظیم اجتماعی در نهادی را داده است که با سیاست‌های اتخاذ شده توسط خود او به یک شریان اقتصادی غیرقابل مهار تبدیل شده و بدیهی است که او به رغم ادعاهایش تمایلی برای قانونمندکردن آن نداشته باشد.

در حالی که هر یک از کمیته‌های فیفا به سبب گستردگی کار فوتبال در جهان هر روزه با میلیون‌ها دلار در حال معامله و دست به دست‌شدن طرف هستند چطور می‌توان توقع داشت که هیچ انحرافی در کار آنها شکل نگیرد؟ فوتبال در اوایل سال 2012 به عنوان غول پولساز غیرقابل تشخیصی تبدیل شده که انسان‌ها را می‌فریبد، پولدار می‌کند و سرانجام با سر زمین می‌زند و بلاتر به عنوان طراح اصلی این روند با شتاب به سمت آن پایان محتوم حرکت می‌کند و خالقی را بر اذهان تداعی می‌کند که سرانجام توسط مخلوق خود ساقط و نابود خواهد شد.

هرالد تریبیون - مترجم: وصال روحانی