بیماران سرطانی را دریابیم

از بعد اجتماعی باید گفت ناآشنایی اطرافیان با این بیماری موجب قطع رابطه آنها با بیماران سرطانی و طرد شدن آنها از اجتماع می‌شود. این در حالی است که بر خلاف تصور عده‌‌ای، سرطان مسری و قابل انتقال نیست و بیمار سرطانی ترسناک نیست!

معمولا چنین بیمارانی از ترحم بیش از حد مردم خسته می‌شوند. این در حالی است که خیلی از بیماران حتی با وجود تخصص بالا شغل خود را از دست می‌دهند؛ چون صاحب کار ترجیح می‌دهد یک نفر سالم را استخدام کند.

در ضمن همسر این بیماران یا خیلی خوب هستند و پا به پای بیمار تمام مراحل درمانی را طی می‌کند یا خیلی راحت از بیمار جدا می‌شود. از طرف دیگر می‌‌بایست بعد اقتصادی بیمار سرطانی را هم مدنظر قرار داد. چرا که بیماران سرطانی معمولاچون با بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، قادر به فعالیت‌های کاری نیستند و خیلی راحت شغل خود را از دست می‌دهند. همچنین بیماران سرطانی معمولا جهت درمان مخارج بالایی را متحمل می‌شوند. گاهی بابت عمل جراحی رادیوتراپی، شیمی درمانی و مخارج داروها ده‌ها میلیون تومان خرج می‌شود. در این میان تعداد زیادی از افراد خیرهم ‌ به خیال این‌که سرطان درمان ندارد، کمکی به این بیماران نمی‌کنند. کم پیش نیامده که از طرف خیرین با پزشک معالج تماس گرفته می‌شود که آیا آن بیمار خوب شدنی است یا خیر.

در کنار این مسائل نباید بعد روحی ـ روانی بیماران سرطانی را نادیده گرفت چرا که بیماران معمولا افسردگی دارند‌‌که این موضوع هم مربوط به بیماری و هم به دلیل مشکلات اجتماعی ـ اقتصادی است. در کنار تمام این شرایط عمل جراحی بسیاری از سرطان‌ها مانند سرطان سینه یا اندام‌های بدن باعث نقص عضو یا مانند بعضی سرطان‌های روده بزرگ و مثانه اختلالاتی در دفع مدفوع یا ادرار می‌شوند، به‌طوری که بیمار نیاز به کیسه کولوستومی یا نفروستومی دارد. این خود باعث مشکلات اجتماعی و روحی- روانی و حتی گاهی اقتصادی می‌شود. همچنین عوارض رادیوتراپی و شیمی درمانی مانند ریزش مو و پایین آمدن سطح ایمنی، باعث اجتناب بیماران از حضور در جمع آشنایان و انزوای اجتماعی می‌شود. بنابراین نتیجه‌گیری می‌کنیم که بیماران سرطانی، جدا از بیماری خود مشکلات زیادی دارند که نیاز به حمایت‌های مردم دارد. این بیماران را تنها نگذاریم.

دکتر رضا ملایری

 فوق تخصص مدیکال آنکولوژی (سرطان شناسی)