دور و برت را نگاه نکن

می‌خوری و می‌نوشی تا یک روز گرسنگی و تشنگی را جبران کنی و سفره افطارت را چنان از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها پر کرده‌ای که انگار سال‌هاست لب به چیزی نزده‌ای. تو در خانه‌ات، سفره‌ای پررنگ و لعاب ‌داری که محتویاتش همه حواس زبان را به کار می‌گیرند از ملس و شیرین گرفته تا تلخ و تند و شور و ترش، اما همین حوالی، همانجا که از چشم‌های تو پنهان مانده است، روزه‌دارهایی هستند که روزه‌هایشان از سفره سحری آغاز نمی‌شود و با سفره افطار باز نخواهد شد. یادت باشد عرق خستگی از خوردن را که از سر و رویت گرفتی و خواستی پس‌مانده‌های سفره‌ات را دور بریزی، دور و برت چشم‌ نگردانی، شاید خیابان‌خواب‌هایی به طمع خوردن آن پسمانده‌ها جایی در تاریکی خیابان پنهان شده‌اند، شاید این پسمانده‌ها پدری را از شرمساری دست خالی آمدنش به خانه نجات بدهد یا برای تنی که هر شب از فرط گرسنگی فروخته می‌شود، بهانه‌ای باشد که امشب را پاک بماند یا طعم خوش خواب با شکم سیر را به یتیمانی بچشاند یا به صورتی رنگ بدواند یا رنجوری جسمی را بگیرد یا راه مرگ را بر خرابه‌نشین گرسنه‌ای سد کند یا ... .روزه‌ات را که باز کردی، عرق خستگی از خوردن را که از پیشانی‌ات گرفتی و خواستی پسمانده‌های سفره سنگین و رنگینت را بی‌خیال دور بریزی، یادت باشد چشم‌هایی با حسرت تماشایت می‌کنند، پس زیاد دور و برت را نگاه نکن، مبادا نگاهت با نگاه آنها پیوند بخورد.

مریم یوشی‌زاده / گروه جامعه