پدیده سری A در تیررس یوونتوس

با این حال بازار تکذیب این‌گونه رایزنی‌ها و گمانه‌زنی‌ها هم در ناپولی داغ بوده است و کسی که بیش از سایرین این‌گونه جدایی‌ها را نفی و ابقای ماتزاری را در این باشگاه حتمی توصیف می‌کند، «اره‌لیو دو لارنتیس» رئیس ناپولی است. او می‌گوید: «در این چند ماه شایعات خسته‌کننده و مکرری درباره رفتن ماتزاری شنیده‌ایم.

این که او می‌رود و مربی این تیم و آن تیم می‌شود. سردمدار این ماجراها یوونتوس است که ما می‌دانیم بشدت زیر پای مربی ما نشسته است. راست می‌گویند، او را از دست ما در آورند. خودشان می‌‌دانند که غیرممکن است. ماتزاری تا 3 سال و 2 ماه دیگر با ما قرارداد دارد و تحقیقا تا همان موقع میهمان ما است. بنابراین به دوستان یوونتوسی توصیه می‌کنم تا شروع تابستان 2014 دست نگه‌دارند. آن موقع، ماتزاری مال آنها!»

اما شاید آینده ماتزاری و سرنوشت این موضوع همانقدر سرراست و ساده نباشد که رئیس ناپولی می‌گوید. بسیاری از آگاهان فوتبال ایتالیا و نزدیکان ماتزاری می‌گویند او ناپولی را پل صعود خود به مدارج بالاتر و نیل به مربیگری تیم‌های نامدارتر قرار داده و اصولا دلش در سن‌پائولو نیست و با این حساب نمی‌توان وی را فقط به قید قراردادی که با ناپولی دارد، در این باشگاه ماندنی تلقی کرد.

ماتزاری به دلیل حساسیت‌های دو ماه پایانی فصل کوشیده است از حرف زدن صریح پیرامون آینده‌اش خودداری کند، اما خیلی‌ها مطمئن‌‌اند او به یووه که می‌خواهد آینده‌اش را با وی از نو پی‌ریزد نه نخواهد گفت. یوونتوس که از ابتلای تابستان سال پیش دل‌نری 61 ساله را جانشین «چیرو فرارا» و «البرتو زاکه‌رونی» مربیان ناموفق فصل پیش خود کرد، با هدایت مربی سابق کیه‌وو و سمپدوریا همان قدر بد نتیجه گرفته است که فصل پیش گرفته بود و از حالا رفتن دل‌نری از تورین قطعی شده است. ماتزاری 49 ساله از اکتبر 2009 به جانشینی «روبرتو دونادونی» معروف‌تر از خود سرمربی ناپولی شد و تیمی را که در دوره کار سرمربی سال‌های 2006 تا 2008 تیم ملی ایتالیا لرزان ظاهر شده بود، به تیمی مقاوم و فنی تبدیل کرده که امسال اغلب در 4 رده نخست جدول «سری A» جای داشته و هرچند ادعای ستیزش برای اسکودتو و تصاحب عنوان قهرمانی این لیگ بیشتر یک حرف رویاگونه است، اما در صورت حفظ فرم و رتبه فعلی‌اش می‌تواند یکی از 3 سهمیه حضور ایتالیا در دوره بعدی جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا را به دست بیاورد.

دوران طلایی حقیقی ناپولی و چیزی که حتی ماتزاری در تجدید آن مشکل دارد و نمی‌تواند به آن برسد، مربوط به سال‌های 1984 تا 1991 می‌شود.

زمانی که دیه‌گو مارادونای معروف و آرژانتینی در این باشگاه بازی و به واقع حکمرانی می‌کرد و با طراحی و فرماندهی او آبی آسمانی پوش‌های ناپولی 2 بار فاتح اسکودتو در سال‌های 1987 و 90 و یک مرتبه نیز قهرمان جام یوفا در سال 90 شدند. اهمیت کار یاران مارادونا در آن زمان در این نکته بود که با آث.میلان قدرت بزرگ فوتبال ایتالیا که سرشار از ستاره‌های خارجی مثل مثلث هلندی گولیت، رایکارد و فان باستن بود، رقابت می‌کرد و در سال 87 که نخستین قهرمانی ناپولی به ارمغان آمد، میلان تا میانه و حتی اواخر فصل صدرنشین و مدعی اول قهرمانی بود ولی ناپولی توانست با تکیه بر نبوغ ذاتی مارادونا فاصله را پر کند و قهرمان شود. حدود 25 سال بعد از آن تاریخ یک اروگوئه‌ای بلند قد به نام ادینسون کاوانی بهترین گلزن و شاخص‌ترین مهره ناپولی است و هرچند قیاس او با مارادونا و ناپولی مجهز به امثال آنتونیو کاره‌کای برزیلی یک قیاس غیرحرفه‌ای و نااصولی است اما تیم ماتزاری به ارمغان آورنده بهترین دوران ناپولی از آن تاریخ به بعد بوده و دقیقا به همین سبب است که وی پرخواستارتر و تقریبا غیرقابل حفظ شده است.