گمشده فوتبال ایران؟

هر چند که طی سال‌های گذشته از مربیان خارجی چون ایویچ، بلاژویچ و ایوانکوویچ استفاده کرده‌ایم و آنها نیز در مجموع کارنامه و خاطرات خوبی از خود بر جای گذاشته‌اند، اما امروز و به دنبال اعلام خبر زمینه‌سازی برای سفر دیه گو مارادونا به ایران، از این مربی آرژانتینی نیز به عنوان یکی از گزینه‌های تیم ملی ایران نام می‌برند، اما واقعیت این است که جدای نام و شهرت، فوتبال ایران به مربی‌ای نیاز دارد که بتواند در مقام عمل با انجام یک کار اساسی، تحولی بنیادین در سبک و نوع بازی تیم ملی به وجود آورد.

اگر برنامه بر اساس راهیابی به مرحله نهایی رقابت‌های جام جهانی تعریف شود، باید مربی‌ای استخدام شود که بتواند با تیم ملی ایران هویت و جایگاه تازه‌ای را برای خود به دست آورد. شاید در این عرصه اریکسون مربی خوبی باشد، اما این مربی سوئدی، ورای کارنامه روشن فنی، با حاشیه‌ها و پرونده‌هایی غیراخلاقی مواجه است که به هیچ وجه بر اساس ارزش‌ها و معیارهای فوتبالی و ورزشی ما قابل تعریف نیست. بنابراین تیم ملی ایران ورای نام‌ها مربیانی می‌خواهد که بتوانند در کوتاه مدت و بلندمدت، منشأ اثر واقع شوند، مربیانی چون سنول گونش، فاتح تریم، مارکو فان باستن، پاسارلا، رودی فولر، ماتیوس و...